Dag 8 Tomatensoep

Op blogs, websites over Toscane, in reisgidsen, overal lazen we dat Siena de mooiste stad van Toscane is. Vandaag reden we dus in een ruim uur naar Siena om dit met onze eigen ogen te gaan zien.

We parkeerden onze auto bij het station van Siena. Een duidelijke plek die we niet kwijt konden raken. Via het winkelcentrum en ontelbaar veel roltrappen kwamen we aan de rand van het oude centrum. We liepen het oude centrum binnen. Op het eerste oog was dit niet heel gezellig, maar we waren nog aan de rand en liepen dus verder. In een rustig straatje zat een vrij druk restaurantje en we besloten om hier te lunchen alvorens we verder het centrum in zouden lopen.

Het eten was voortreffelijk! Ik bestelde zeebaars die klaar was gemaakt met o.a. rozemarijn. De vis was echt heel lekker en ook Jeff, die proefde, vond het lekker. Volgens mij had ie toen toch wel een beetje spijt van zn lekkere pizza. Dit visje was geweldig! Al was Jeff zn pizza gelukkig ook lekker. Net als de wijn die we dronken. Na deze fijne lunch liepen we verder het centrum in.

Op een groot plein dronken we een drankje, waar ik eerst weer eens cola kreeg in plaats van light en zagen we een bruidspaar de kerk uit komen. De hoeveelheid rijst waarmee gestrooid werd was voldoende om een land een jaar mee te voeden. Ik denk dat de bruid nu nog rijst uit der haar, neus en oren aan het vissen is.

Hierna liepen we verder, het begon een beetje te spetteren wat opzich wel verkoelend was. We bekeken de kerk van buiten, liepen wat winkeltjes in, kochten op verzoek van Deborah een tas voor haar en bekeken nog een aantal toeristische winkeltjes en hadden het toen wel gehad met Siena. Van Lucca en San Gimignano hadden we oprecht genoten. Dit stadje kon echter ons hartje niet raken. We besloten terug naar de auto te lopen, boodschappen te doen en naar huis te gaan. In deze supermarkt verkochten ze Solero ijsjes dus ook meteen maar ijsjes meegenomen!

Met het plan om lekker uit eten te gaan in het dorpje waar we verbleven reden we naar huis. Onderweg stonden we nog lang stil voor een stom treintje dat zo nodig moest paseren. Italianen negeren echter ieder teken van verkeersregels en rijden gewoon door t rode stoplicht. Een enkeling ging zelfs voor ons staan, zodat ze voor t stoplicht midden op de weg stonden. Het is en blijft een raar volkje die Italianen.

Eenmaal thuis was het laat, om nog een beetje bijtijds in bed te liggen besloten we zelf te koken. Met de tomaten uit de tuin, een wortel, ui en wat kruiden zetten we een heerlijke tomatensoep op tafel. Buffelmozzarella, tomaatjes, parmaham en stokbroodjes er bij en onze maagjes werden gevuld. Bij de eigenaresse leenden we een staafmixer, ze had m echter nog nooit gebruikt en ze stuurde een berichtje met de vraag of hij werkte. Dat deed hij! Ik stuurde een foto terug en zei haar dat ze welkom was om te komen proeven. De soep viel erg in de smaak en werd door deze Italiaanse mamma goedgekeurd.

Na het eten dronken we nog een limoncello, namen we een warm bad en was het alweer 1 uur voordat we in bed lagen. Optijd naar bed is iets waar wij heeeel slecht in zijn. Net als opstaan trouwens, maar dat is een ander verhaal.

Groetjes uit Italië!