Bijles in Saigon

Daar zit je dan in de lobby van het hotel even voor half acht, slaperig wat mini banaantjes weg te eten. Om kwart over 6 ging de wekker. Vandaag moesten we vroeg op om de koffers te pakken en de tourbus naar de Chu Chi tunnels te nemen. Om 8 uur hadden we nog geen Pfong gezien en kwam de hoteleigenaar naar ons toe. De bus was kapot. We konden wel een andere x met de tour mee. Dat was voor ons geen optie en nadat we ons geld hadden terug gekregen verlieten we het hotel richting het vredespaleis.

Een voordeel aan heel vroeg zijn is dat er nog weinig anderen in het vredespaleis waren en we op het gemakje foto's konden maken en konden rondlopen. Niet veel later kon Jeffrey zijn geluk niet op. Zijn Chinese vriendjes van gisteren waren er ook!

Vanuit daar wilde Jeffrey graag een tempel bezoeken en we besloten dat te voet te doen. Onderweg kochten we een aantal kaarten om te verzenden naar Nederland. Nauwelijks de kaarten afgerekend of het begon te regenen. Geen regen zoals in Nederland maar echt een heftige bui. We vluchtten de Mac Donalds in, namen de tijd om even de kaartjes te schrijven en wederom begon Jeffrey te stralen. Nog een keer kwam hij zijn favoriete Chineesje tegen. Hoeveel geluk kan je hebben?
Naast de Mac lag het postkantoor en daar hebben we de kaartjes afgegeven aan de balie. Even rondgekeken om vervolgens verder te wandelen naar de tempel. We kwamen doot een sloppenwijkje waar we nog meer Mangosteen zagen. Hier waren ze helemaal goedkoop en dus kochten we nogmaals een halve kilo. Rustig wandelden we verder totdat het begon te spetteren. Voordat we er erg in hadden kwam het met bakken uit de hemel. Maar dan ook echt met bakken! De straat stond bijna meteen blank en wij stonden onhandig te schuilen in een nisje. Gelukkig wisten we de aandacht te trekken van een taxichauffeur en hij bracht ons naar het hotel. Het water stond bij het instappen echt tot over mijn enkels en in zes stappen kom ik mijn shirtje uitwringen. Niet normaal hoeveel regen er in een paar minuten kan vallen zeg!

Eenmaal terug in het straatje van het hotel hadden we best honger. We besloten dan ook wat te eten. Hetwqs immers al 12 uur geweest. Dit keer aten we dezelfde lunch als de locals. Een zeer vriendelijke man bracht ons eten. Hij liet ons zelfs kiezen. Een heerlijk eigerecht, kippenpoot, kipstukjes, komkommer en rijst werd ons voorgeschoteld. We bestelden 2 flesjes water als drankjes maar beste man kwam ook nog soep en huisgemaakte icetea brengen net zoals de locals dronken. We hebben gesmuld en echt voor een bedrag waarvan je in Nederland anderhalve ei kunt kopen. Ja het eten tussen de Vietnamezen is toch echt wel het leukst. De man vroeg nog of we morgen weer kwamen. Helaas moesten we hem teleurstellen we vertrokken vandaag uit Saigon.

Na de lunch hebben we onze bagage opgehaald in het hotel en zijn we met een taxi naar het Oscar Saigon Hotel gereden waar Piers met zijn familie verbleef. Onze bagage hebben we bij hun in de kamer gezet, zij gingen nog even een dutje doen (jetlag) en wij liepen nog wat rond door het centrum waar we wat leuke dingetjes voor in ons huis hebben gekocht.

Om half drie hadden we afgesproken met de familie Lageweg en zijn we eerst naar het oude postkantoor gelopen. Christa wilde dit graag zien. Jeffrey en ik waren nog zoekende naar een bordje en Matthijs, het jongere broertje van Piers, hielp ons zoeken. Blij vertelde hij dat je heel snel miljonair was in Vietnam en dat hij ook graag rijk wilde zijn. Toen hij magneetjes zag liggen van bankbiljetten werd hij dolenthousiast. Die wilde hij wel hebben. Voor hem kocht ik het magneetje en hij was de koning te rijk. Vervolgens liepen we naar de plek waar Harry en Christa vroeger hadden gewoond. Hun huis stond er niet meer, daar staat nu een modern pand. We dronken daar in de buurt een drankje en genoten van springrolls (loempia's). Het was ontzettend gezellig en we liepen kletsend terug richting hun hotel. Nicole lag daar nog te slapen en die haalden we op om nog een ijsje met elkaar te eten voordat wij een taxi namen naar het vliegveld.

Eenmaal op het vliegveld aangekomen bleek dat ons vliegtuig nog meer verstraging had en dus zaten we als westerlingen tussen het leek wel een miljoen Vietnamezen flink wat uren op een minivliegveld te wachten. Vandaag was een dag die gewoon in het water liep. Geen tour, een aantal fikse regenbuien en dikke vertraging. Ach ja, genieten doen we toch wel. Nu ik dit schrijf zitten we in het vliegtuig, later zal ik dit plaatsen. Morgen gaan we een dagje op het strand hangen in Hoi An.

Christa, Harry, Piers, Matthijs en Nicole bedankt voor de gezellige middag. We hopen dat jullie ook nog een fijne vakantie hebben in Vietnam!