De lieverd...
Blijf op de hoogte en volg Jeffrey en Esther
10 Augustus 2016 | Vietnam, Xóm Pho
De wekker stond om 9 uur, maar ik had Jeff gezegd dat als hij eerder wakker was hij mij vanaf 8 uur wel wakker mocht maken. Dat liet hij zich geen 2 keer zeggen en om even over 8 begon hij een paar keer hard te kuchen. Duidelijk dus, wakker worden. Tijd om op te staan, de was uit te zoeken en te ontbijten. Jeffrey heeft bijna geen schone kleding meer en dus werden er t-shirts, broeken en ondergoed uitgezocht voor de wasservice. Ook ik liet het e.e.a wassen zodat we ook de laatste week nog een beetje fris voor de dag kunnen komen :-)
Daarna was het tijd voor ontbijt. Dat is hier meer dan goed geregeld. Er is een buffet met Vietnamees eten en er is buffet met broodjes, croissantjes, fruit e.d. Eveneens kan je eieren, hamburgers, tosti's, pannenkoeken etc. bestellen. We hebben ons buikje dus lekker vol gegeten.
Rond half 11 liepen we de stad in. Jeffrey vindt de stad ontzettend druk en oversteken mag ik dan van hem ook alleen maar als ik m een handje geef. Ondertussen pas ik dus op voor 2 en heeft hij t idee dat ie goed voor mij zorgt. Wat is het toch ook een schatje he. ;-)
Eerst langs het postkantoor voor nog wat kaartjes, dan op de foto op een bruggetje om vervolgens een drankje te doen. Het is zo warm, daar ben je hier na 2 seconde al aan toe! Beiden weer een bananenshake en daarna weer verder.
Het leek ons leuk om per fietstaxi naar de markt te gaan. Wat een oplichters. Voor amper 800 meter vroegen ze 200.000 dong. Daarvoor rij je met een taxi 2 keer om de stad. Toch maar gaan lopen. Onderweg leuke mondkapjes gekocht. Die zijn hier nogal hip. Op de markt waar het super druk was stokjes gekocht voor thuis en een klein verjaardagskadootje voor Roxy. Vanuit daar de taxi naar het station. Aangekomen op het station deed de chauffeur al moeilijk met het bedrag. Deur dicht en Jeff zn Iphone lag nog in de taxi. Eerst mijn vader bellen, ik kan Jeff namelijk niet bellen. Pa belde en de telefoon ging over. Toen hij nogmaals belde had hij al geen bereik meer. Ik zag een aantal agenten staan, die ik dankzij het politiemuseum van gisteren herkende, en deed daar mijn verhaal. Meteen werd het taxibedrijf gebeld en al vrij snel was het telefoonnummer van de chauffeur achterhaald. Agent belde de beste man en sommeerde hem om direct terug te komen. Moeilijk over dat t hem geld kostte. Die kosten hebben wij maar op ons genomen. De telefoon kregen we terug. Welliswaar was hij uitgezet en getracht in te loggen maar hij was, inclusief een hoop foto's terug!
Daarna het station in om de tickets die besteld waren te betalen. De tickets waren gevonden maar om een vage reden niet meer te koop en dus kunnen we in ieder geval niet meer met de nachttrein naar SaPa. Eerst maar een ijskoud drankje en een klein gebakje genomen in een cafeetje want daar waren we inmiddels wel aan toe. We zijn maar terug gaan lopen naar het hotel want een taxi zagen we niet meer zitten.
In het hotel hebben ze nog moeite gedaan om een trein te kunnen boeken maar enkel tegen absurd hoge bedragen ging dat nog lukken. De bus schijnt volgens het hotel niet heel veilig te zijn en de vrouw bij de balie raadde dat dan ook echt af. Op onze kamer hebben we nog eens nagedacht. We hebben eigenlijk 2 opties. We gaan met al onze spullen naar Cat Ba en vanuit daar vertrekken we naar Halong Bay of we gaan naar Tam Coc.
In het hotel advies gevraagd en ze zijn van mening dat Tam Coc meer een toegevoegde waarde is. Morgen dus met de trein naar Tam Coc en nu eerst 2 nachten hotel voor daar en 1 nacht voor in Hanoi regelen.
Wel zijn we eerst wat gaan eten en de waterpuppetshow gaan bezoeken. De show hadden we al snel gezien, maar hoe loop je weg als je in het midden van het theater zit? Niet en dus zaten we onze tijd netjes uit. Het is nogal van hetzelfde en in het Vietnamees. Na 20 min best saai en dan moet je er nog 30.
Je moet trouwens in het verkeer in Vietnam echt niet doof zijn. Toeteren gebeurt hier aan de lopende band. Niet omdat een ander irritant is, maar om aan te geven dat je eraan komt en de voorrang claimt. Heel grappig we zagen dit fenomeen al in Saigon en op de motor maar ook hier in Ha Noi maakt men zich hier schuldig aan. In het begin stoorde het nog, omdat je denkt hallo! Wat doe ik? Inmiddels hoor je het bijna niet meer en is het zo goed als normaal.
Jeffrey is momenteel treintickets naar Tam Coc aan het regelen, ik schrijf de blog en struin wat rond naar hotels daar en lees het eea over Yuri van Gelder. Ik blijf medelijden met die jongen houden en hoop dat hij de hulp krijgt die hij nodig heeft.
Vanavond slapen we nog een keer in dit heerlijke bedje. Ik hoop over 3 nachtjes weer.
Liefs van ons
Daarna was het tijd voor ontbijt. Dat is hier meer dan goed geregeld. Er is een buffet met Vietnamees eten en er is buffet met broodjes, croissantjes, fruit e.d. Eveneens kan je eieren, hamburgers, tosti's, pannenkoeken etc. bestellen. We hebben ons buikje dus lekker vol gegeten.
Rond half 11 liepen we de stad in. Jeffrey vindt de stad ontzettend druk en oversteken mag ik dan van hem ook alleen maar als ik m een handje geef. Ondertussen pas ik dus op voor 2 en heeft hij t idee dat ie goed voor mij zorgt. Wat is het toch ook een schatje he. ;-)
Eerst langs het postkantoor voor nog wat kaartjes, dan op de foto op een bruggetje om vervolgens een drankje te doen. Het is zo warm, daar ben je hier na 2 seconde al aan toe! Beiden weer een bananenshake en daarna weer verder.
Het leek ons leuk om per fietstaxi naar de markt te gaan. Wat een oplichters. Voor amper 800 meter vroegen ze 200.000 dong. Daarvoor rij je met een taxi 2 keer om de stad. Toch maar gaan lopen. Onderweg leuke mondkapjes gekocht. Die zijn hier nogal hip. Op de markt waar het super druk was stokjes gekocht voor thuis en een klein verjaardagskadootje voor Roxy. Vanuit daar de taxi naar het station. Aangekomen op het station deed de chauffeur al moeilijk met het bedrag. Deur dicht en Jeff zn Iphone lag nog in de taxi. Eerst mijn vader bellen, ik kan Jeff namelijk niet bellen. Pa belde en de telefoon ging over. Toen hij nogmaals belde had hij al geen bereik meer. Ik zag een aantal agenten staan, die ik dankzij het politiemuseum van gisteren herkende, en deed daar mijn verhaal. Meteen werd het taxibedrijf gebeld en al vrij snel was het telefoonnummer van de chauffeur achterhaald. Agent belde de beste man en sommeerde hem om direct terug te komen. Moeilijk over dat t hem geld kostte. Die kosten hebben wij maar op ons genomen. De telefoon kregen we terug. Welliswaar was hij uitgezet en getracht in te loggen maar hij was, inclusief een hoop foto's terug!
Daarna het station in om de tickets die besteld waren te betalen. De tickets waren gevonden maar om een vage reden niet meer te koop en dus kunnen we in ieder geval niet meer met de nachttrein naar SaPa. Eerst maar een ijskoud drankje en een klein gebakje genomen in een cafeetje want daar waren we inmiddels wel aan toe. We zijn maar terug gaan lopen naar het hotel want een taxi zagen we niet meer zitten.
In het hotel hebben ze nog moeite gedaan om een trein te kunnen boeken maar enkel tegen absurd hoge bedragen ging dat nog lukken. De bus schijnt volgens het hotel niet heel veilig te zijn en de vrouw bij de balie raadde dat dan ook echt af. Op onze kamer hebben we nog eens nagedacht. We hebben eigenlijk 2 opties. We gaan met al onze spullen naar Cat Ba en vanuit daar vertrekken we naar Halong Bay of we gaan naar Tam Coc.
In het hotel advies gevraagd en ze zijn van mening dat Tam Coc meer een toegevoegde waarde is. Morgen dus met de trein naar Tam Coc en nu eerst 2 nachten hotel voor daar en 1 nacht voor in Hanoi regelen.
Wel zijn we eerst wat gaan eten en de waterpuppetshow gaan bezoeken. De show hadden we al snel gezien, maar hoe loop je weg als je in het midden van het theater zit? Niet en dus zaten we onze tijd netjes uit. Het is nogal van hetzelfde en in het Vietnamees. Na 20 min best saai en dan moet je er nog 30.
Je moet trouwens in het verkeer in Vietnam echt niet doof zijn. Toeteren gebeurt hier aan de lopende band. Niet omdat een ander irritant is, maar om aan te geven dat je eraan komt en de voorrang claimt. Heel grappig we zagen dit fenomeen al in Saigon en op de motor maar ook hier in Ha Noi maakt men zich hier schuldig aan. In het begin stoorde het nog, omdat je denkt hallo! Wat doe ik? Inmiddels hoor je het bijna niet meer en is het zo goed als normaal.
Jeffrey is momenteel treintickets naar Tam Coc aan het regelen, ik schrijf de blog en struin wat rond naar hotels daar en lees het eea over Yuri van Gelder. Ik blijf medelijden met die jongen houden en hoop dat hij de hulp krijgt die hij nodig heeft.
Vanavond slapen we nog een keer in dit heerlijke bedje. Ik hoop over 3 nachtjes weer.
Liefs van ons
-
10 Augustus 2016 - 17:39
Jeanet Derksen:
Wat een enerverende dag.Wij beleven jullie vakantie ook helemaal mee.Zeker als je om 8.30 wakker wordt gebeld om het tel.nr van Jeffrey te bellen.Wij waren liggend in ons warme bed er nu net zo bij betrokken .Gelukkig was de man te traceren en hadden jullie de telefoon snel terug.Wij konden nu met een gerust hart gaan douche en ontbijten. Jammer van de treinreis,maar een extra dagje rust is voor jullie lijf misschien wel beter. Geniet de komende dagen maar weer van al het moois . Blijf goed op elkaar passen en Jeff hou d'r maar goed vast hoor. -
10 Augustus 2016 - 17:39
Jeanet Derksen:
Wat een enerverende dag.Wij beleven jullie vakantie ook helemaal mee.Zeker als je om 8.30 wakker wordt gebeld om het tel.nr van Jeffrey te bellen.Wij waren liggend in ons warme bed er nu net zo bij betrokken .Gelukkig was de man te traceren en hadden jullie de telefoon snel terug.Wij konden nu met een gerust hart gaan douche en ontbijten. Jammer van de treinreis,maar een extra dagje rust is voor jullie lijf misschien wel beter. Geniet de komende dagen maar weer van al het moois . Blijf goed op elkaar passen en Jeff hou d'r maar goed vast hoor. -
10 Augustus 2016 - 17:39
Jeanet Derksen:
Wat een enerverende dag.Wij beleven jullie vakantie ook helemaal mee.Zeker als je om 8.30 wakker wordt gebeld om het tel.nr van Jeffrey te bellen.Wij waren liggend in ons warme bed er nu net zo bij betrokken .Gelukkig was de man te traceren en hadden jullie de telefoon snel terug.Wij konden nu met een gerust hart gaan douche en ontbijten. Jammer van de treinreis,maar een extra dagje rust is voor jullie lijf misschien wel beter. Geniet de komende dagen maar weer van al het moois . Blijf goed op elkaar passen en Jeff hou d'r maar goed vast hoor. -
10 Augustus 2016 - 17:40
Jeanet Derksen:
Ik snap niet waarom mijn reactie 3 x is geplaatst. -
10 Augustus 2016 - 17:48
Gerard Derksen:
Voor deze keer eerst maar een update verzorgen met betrekking tot de telefoon van Jeffrey. Om half negen, het is vakantie dus ik sliep nog een beetje, ging de telefoon. Esther belde. Nu is het nooit saai voor ons als Esther op vakantie is, dus wist ik direct dat wat aan de hand was. Snel opnemen en goed luisteren dus. En ja hoor er was een probleem, Jeffrey had zijn telefoon in de taxi laten liggen. Of ik maar zijn telefoon wilde bellen en de taxichauffeur wilde vragen of hij terug naar het station wilde gaan. Uit de manier van praten van Esther was haast geboden. Zonder mijn bril te pakken in contacten op Van Doorn gedrukt, niet aan denkend dat ik het nummer van zijn vader van Esther gekregen had voor noodgevallen. Er werd opgenomen en ik begon direct in mijn steenkool Engels te ratelen. Hoorde war en ging door met ratelen in het Engels. Toen hoorde ik toch wat Nederlands praten en bleek ik Ben aan de lijn te hebben. Snel uitgelegd en afgebroken en toen wel het goede nummer gebeld. Hij ging over en ik werd duidelijk weggedrukt. Nog eens gebeld en weer weggedrukt en daarna kreeg ik te horen dat het nummer niet bereikbaar was. Snel Esther ingelicht, omdat ze andere ijzers in het vuur moest gaan gooien. Zoals ze dus al deed blijkt uit haar blog. Ondertussen had de politie contact gehad met de chauffeur, dus, ook voor ons, was het wachten geblazen. Na de goede afloop eerst Ben nog maar eens gebeld om hem op de hoogte te stellen (leuke eerste kennismaking toch?). Hij was ook blij dat het goed was afgelopen. Daarna nog maar even van mijn bed genoten. Slaap lekker en droom niet te veel over dit voorval. Gerard, meneer Derksen. Oh ja, het is een leuk blog weer. -
10 Augustus 2016 - 18:36
Ben Van Doorn:
Wat een dag was het weer voor jullie. Zo maak je wat mee in zo'n ver land. Ik kreeg vandaag een telefoontje van iemand die in het (steenkool Engels, zo als hij zelf zegt) waar ik geen touw aan vast kon knopen, maar het bleek Esther haar vader te zijn die mij even snel alles uit had gelegd over de telefoon van Jef. Het was wel even schrikken maar alles is weer goed gekomen. Jef had ons gebeld en het zelfde deed Esther haar vader ook dat hij zijn telefoon weer terug had. Maar we zijn blij dat jullie het daar ook naar jullie zin hebben. Maak er nog een paar fijne dagen van en tot het volgende blog. -
10 Augustus 2016 - 19:38
Elly Derksen:
Kan me voorstellen dat dat even spannend was van die telefoon. Gelukkig had je vele hulptroepen En "hij die verre reizen maakt kan heel verhalen." Dumoulin moet tevreden zijn met zilver. Heb je tv op die luxe kamer? Weltrusten -
10 Augustus 2016 - 21:38
Anne Van Doorn:
Wat een toestand zeg, wel fijn dat alles toch goed gekomen is. Leuk om jullie te lezen. Heel veel plezier verder. Liefs van ons -
10 Augustus 2016 - 21:41
Sandra Van Oosten:
Zo wat een enerverend dagje! Fijn dat de telefoon terug is! Rust lekker uit op deze extra rustdag! -
11 Augustus 2016 - 11:36
Monica Bloem:
Gelukkig heeft Jef zijn telefoon weer terug. Erg leuk om jullie blog mee te volgen. Veel plezier de rest van jullie vakantie.. tot het volgende blog.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
