Zout, zouter, zoutst

Niet eerder stond de wekker deze vakantie zo vroeg als vandaag. Kwart voor 8 werden we wakker gemaakt. We hadden best een onrustige nacht achter de rug. De kamer is licht en er is tot erg laat veel lawaai. Hierdoor zijn we veel wakker geweest en hebben we niet al te best geslapen. Jeff springt onder de douche en ik check nog even het nieuws. Daarna kan ook ik de badkamer in en beginnen we met de koffers terug in te pakken. Een van de handbagagekoffertjes zit helemaal vol met vieze was en hoeft dus niet meer open deze vakantie. Wel handig. Scheelt in het volgende hotel weer gedoe. De andere twee koffers ruimen we in. Om half 9 gaan we eerst even van het ontbijt op het terras genieten. Het zonnetje schijnt al fel en mede daardoor is het uitzicht fantastisch.
Na het ontbijt pakken we de laatste dingen in en slepen we de koffers naar beneden.

We willen net de auto instappen als de eigenaar naar ons toekomt. We moeten nog betalen. Creditcard doen ze niet zoals op booking.com staat want dat kost teveel geld. Iets met toeslag aan de bank etc. Jeff moppert een beetje. Nu moeten we eerst nog naar de bank en terug. Nog 20 minuten langer in de auto en we zitten er straks al 4 uur in. Het is niet anders en dus gaan we zoeken naar de bank. Die is snel gevonden. We pinnen wat euro's en rijden snel terug om die af te geven. Wederom bedenken we ons dat we het maar goed hebben in Nederland. Hoe gewoon het voor ons is om met plastic te betalen en hoe raar dat hier is. Het geld afgegeven en een betaalbewijsje later staan we weer buiten. Hup de auto weer in en naar Trapani rijden.

Vier uur duurtde rit. Al snel is de zee uit zicht en rijden we door het binnenland. Dit keer wel via de snelweg, gelukkig!  Jeff scheldt zo nu en dan op de Italianen die echt niet kunnen autorijden. Als we naar het toilet moeten, duurt het ruim een uur voordat we een eerste stopplek tegen komen. Wat een ellende. Volgens mij hebben die Italianen een mega tank in hun auto zitten.  We rennen alletwee naar het toilet en strekken even onze beentjes. Daarna rijden we vlot verder. Iets voor twee uur komen we aan in het, voor ons laatste,  bed & breakfast. We gooien snel onze koffers neer en vertrekken naar het witte goud van Sicilië,  hier vlak in de buurt. Grofweg tussen Trapani en Marsala tref je ladingen "wit goud" aan.

Vroeger was zout hier heel kostbaar, het mocht alleen verkocht worden in de Tabaccheri, omdat er net als op tabak belasting op werd geheven. We zien eindeloze vlaktes met zoutapannen waarin helder zeewater langzaam kleine bergjes "wit goud" wordt. Als je ziet hoeveel werk het is om zout te krijgen dan begrijp je de bijnaam. Via verschillende bassins wordt het zeewater vanuit de zee naar de zoutpannen gestroomd. Hier verdampt uiteindelijk het water en blijven de zoutkristallen over. De zoutwerkers maken hier kleine hoopjes van zodat het kan drogen, daarna wordt het aan de rand neergelegd, met enkel dakpannen erover. Dit zijn dan grote witte hopen. Het verkrijgen van het zout is een nauwkeurig proces. Het zeewater is al vrij zout, maar door de verdamping wordt het nog 5 a 6 keer zouter.

We lopen rondlangs de zoutbassins welke in deze tijd van het jaar net weer gevuld zijn. We zien vele grote hopen zout en spelen er wat mee. Jeff tilt heel stoer grote brokken op en we nemen een handje of wat mee naar huis. De omgeving is prachtig en we genieten hier echt van. Het doet een beetje terugdenken aan Vietnam. Na een ruim uur hebben we het wel gezien en gaan we terug naar onze kamer. We trekken wat warmers aan en gaan naar Trapani.

In Trapani is het dood en dood stil. In Italië wordt 1 mei nog echt gevierd. Arbeiders zijn vrij, vele restaurantjes en winkeltjes zijn gesloten en als we genoeg hebben rond geslenterd en gezien dat bijna alles dicht is kiezen we voor een toeristisch restaurant. Eten moeten we toch. Het eten was vies, niet te doen. Jeff zn eten kwam veel later dan t mijne en we zaten flink te balen. Ter meer omdat we nog niet eerder zo "duur" gegeten hadden. Uiteindelijk blijkt Jeff zn pasta nog wel mee te vallen maar die kwam pas nadat ik mijn hele gerecht al 3x op had. Wanneer ik ga afrekenen en tegen Jeff nog zeg dat ik er wat van ga zeggen, de tomaatjes waren half weggerot en de friet was langs de zoutbassins gegaan, heeft het restaurant ook door dat ze een wanprestatie hebben geleverd en krijg ik, zonder dat ik wat heb gezegd, de hele maaltijd kado. Nouja, dat maakte het iets minder erg.
Na het eten reden we terug naar de b&b. Daar hebben we nog even lopen klieren met z'n tweeën, daar zijn we heel goed in en genieten we echt van, echter vannacht was kort en dus is het nu tijd de oogjes te gaan sluiten.

Liefs,

Van ons! X