Dag 12. Een ritje met de bus

Vanmorgen stond de wekker behoorlijk vroeg. We gingen namelijk met de bus naar Sorrento, de stad van de Limoncello. Om half 10 namen we de bus naar Amalfi om daar over te stappen op de bus naar Sorrento. Rond kwart voor 12 kwamen we aan in Sorrento. Het was niet door de bus dat we er zo lang over deden, met de auto was het nauwelijks korter want je rijdt over dezelfde weg en als de bus stopt kan jij er onmogelijk langs, nee het waren alle haarspeldbochten en ongelooflijk smalle wegen die ervoor zorgden dat de rit vrij lang was. Gelukkig hadden we adembenemende uitzichten en genoten we dus oprecht van het tochtje. Jeffrey was tevens erg blij dat hij hier niet met zijn eigen auto hoefde te rijden. We zouden terugkomen met een auto ter grote van een oude Fiat 500 ;-)
Die Italianen rijden echt als gekken, maar dan ook echt!

Aangekomen in Sorrento zochten we eerst een terrasje, een drankje was meer dan welkom, net als een toillet overigens. We hadden enkel onderweg naar de bus een cornetto (soort croissant maar dan veel minder lekker) gehaald en een flesje water gedeeld. We waren dus wel toe aan een versnapering. Na Jeff zn espresso en Sprite en mijn Jus d'orange besloten we hier te blijven zitten om te eten. Zo'n anderhalf jaar geleden heb ik hier ook al eens gegeten en het eten was toen goed. Aangezien er hier meer op de kaart staat dan pizza en pasta en wij ondertussen wel een beetje nood hebben aan wat ander voedsel kozen we voor gefrituurde kip en een hamburger met friet en een wijntje der bij. Vlees, dat gaat er wel in. Voor de wijn kregen we een extra tafel en een bak om de wijn koel te houden, dat voor een klein flesje. Achja het was grappig en kwam mooi uit want de tafeltjes zijn klein en die stond al bomvol. Zo konden we wat extra spullen kwijt.

In eerste instantie kreeg ik de verkeerde kip, een deel van mn friet had ik al op, toen ze mijn bord kwamen wisselen. Op dit bord lag weer een hele lading friet. Daar ik ook al de halve hamburger van Jeff op had (we delen onze menu's), was dat echt een beetje teveel van het goede. Vlees vult echt enorm, zeker als je al een aantal dagen geen vlees meer gegeten hebt en dus bleef er heel wat friet liggen. We vroegen om de rekening en liepen Sorrento in. Een leuk toeristisch dorpje waar je te pas en te onpas Limoncello kunt proeven en citroenzeepjes kunt kopen. Die toeristische Limoncello is niet alleen schrikbarend duur, ik durf met zekerheid te zeggen dat zo'n zeepje in een glaasje water exact hetzelfde smaakt. Bah wat was dat vies spul. We kochten dus geen Limoncello en liepen naar de kust.

Aan het begin van de kust was het nog vrij toeristisch. Iets verder doorlopen lag een mooi hotel met een terras op het water. We besloten hierheen te lopen om te kijken of ook wij daar een drankje konden doen. Dat kon! Met een Sprite en een Cola light genoten we van het uitzicht. We raakten door mijn eeuwig durende hik in gesprek met een stel gepensioneerde Engelsen en hadden een heerlijk rust momentje. Tevens genoten we van elkaar, het is fijn om drie hele weken 24/7 samen te zijn. Wat zal ik hem missen in mijn laatste 2 weken vakantie als hij weer aan het werk is. :(

Hierna liepen we terug naar de bus, kochten nog een flesje wijn (dezelfde als bij de lunch) en een zakje chocolade met Limoncello der in. We namen de bus voor het eerste gedeelte, stapten namelijk uit in Positano en liepen via een aflopende weg en een stijle trap het dorpje in. We zagen meteen een bakkertje met allemaal gebakjes in de vitrine. Tijd voor een gebakje dus! Hier smulden we echt van op het trappetje naast de bakker. Dit was te zien ook. Bij beiden zat ons mond onder het gebak. Dat krijg je met schuifgebak. We liepen verder naar beneden en maakten daar een paar foto's. Paula uit Peru die pas nog bij ons logeerde bleek in hetzelfde dorpje te zijn. Helaas ging de laatste bus om 8 uur en dus haalden we het niet om elkaar nog even te zien.

Bij de bus was het enorm dringen. Iedereen was bang om niet met de bus mee te kunnen. Omdat wij redelijk vroeg bij de bushalte waren stonden wij vrij vroeg vooraan. Een achterlijke Italiaan was echter van mening dat hij recht had om als eerste die bus in te gaan. Dat ging niet zonder slag of stoot.  Eerst moest hij 2 Belgen, 2 Engelsen en 4 Hollanders passeren. Helaas won de idioot en had hij ook nog een zitplek in de bus terwijl wij allen moesten staan. Het was voor hem te hopen dat hij er niet halverwege uit moest want dat zou nooit gaan lukken...
In de bus zaten overigens meerdere moeiljke Italianen. De bus was overvol en dus kwam je weleens tegen een ander aan. Jeff had zich vast aan de reling boven het hoofd van de zitplek van een of andere moeilijke vrouw en zijn arm werd letterlijk weggeduwd. Hij raakte haar niet eens aan maar t zinde haar klaarblijkelijk niet. Even daarvoor was ik in een scherpe bocht al tegen haar aangekomen, ik kreeg een keiharde duw terug naar t gangpad. Je hebt mensen en ...

Terug in Amalfi besloten we daar eerst te eten alvorens we terug zouden gaan naar Pogerola. Voor Jeff een eenvoudige lasagna en voor mij pasta met gehaktballen. Aan het eten kon je duidelijk merken dat het hier toeristisch is. Niet vies maar al helemaal niet bijzonder en een stuk meer aan de prijs dan waar we in Toscane zaten. Na het eten hadden we om 22.00 uur de bus terug naar Pogerola. Daar hadden we een nieuw bed gekregen zoals beloofd en had de beste man gezien dat wij 's nachts geklommen hadden om het grote hoge raam toe te dekken. Jeff was al vroeg klaar wakker namelijk omdat de hele kamer verlicht was. Ik was op de bank geklomen, daarna via een duwtje van Jeff mij opgetrokken in het raamkozijn en daar toen in geklommen. Ik zal nog wel een foto plaatsen van de hoogte. Mijn teennagels hadden echter een streep nagellak op de witte muur achtergelaten. Ach met nagellakremover hebben we dat snel verwijderd.

Vanaf ons terras keken we nog uit over Ravello, genoten we van een drankje en maakten we een planning voor de komende dagen. Daarna was het echt bedtijd.

Tot morgen!