Dag Parma, hallo ijs!

Vanmorgen stonden we wederom vroeg op. Al om 7.30 uur zaten wij aan het ontbijt. Vandaag genoten we onder het genot van een zonnetje van ons ontbijtje. Voor slechts 5 euro per persoon is het helemaal meer dan prima. 

Na het ontbijt pakken we wederom onze spullen in, nemen we een snelle douche en checken we uit. Het is nog geen 9 uur als we in de auto zitten en naar een parmazaansekaasboer rijden. Hier kopen we parmazaansekaas van verschillende leeftijden. Helaas konden we niet meer binnen kijken, teveel mensen. Daarna rijden we naar het centrum. We willen nog wat ham, onderbroeken en truien halen. In omgekeerde volgorde. 

Helaas was de 30 maanden ham op, wel konden we nog wat losse plakjes kopen, dat hebben we dan maar gedaan. Met 2 nieuwe truien voor mij en 5 nieuwe onderbroeken voor Jeff lopen we snel terug naar de auto. We willen dan toch maar naar de hamboer rijden. Helaas, na dik 30 minuten rijden, is hij wegens corona gesloten voor publiek... wel krijgen we een adresje waar er verkocht wordt. Ook hier is de ham van 30 maanden op. Joh! Verreweg de lekkerste. We zoeken ons onderweg nog een breuk, maar nergens de 30 maanden ham meer. Zo stom! We balen wel een beetje. Maar niets aan te doen. 

Wel hebben we bij de Lidl icetea ingeslagen en nog wat limoncello. Ons autootje is bomvol, laat de nieuwe maar komen!

Onderweg naar Levanto zien we het weer veranderen, van stralend blauw, naar lichte bewolking, naar half bewolkt, naar Nederlandse taferelen. Hallo! Dat was niet de afspraak. Vorig jaar hadden we geen zwembad en was het bloedheet, nu hebben we wel een zwembad en... 

Onderweg lopen we nog een vertraging op. Ergens midden op de berg was een ongeluk gebeurd. Als ik het goed begreep van de Italianen was het wiel van de auto afgebroken. (Nu daarom kennen we dus APK-keuringen) Echt overal lag bloed en zelfs de ambulancemedewerkers stonden in standje elfendertig. Na iets meer dan een halfuur wachten konden we gelukkig onze weg vervolgen. Er moest gewacht worden op een agent, omdat er maar 1 weghelft nog open was. Op de andere helft lag een bouwautootje. Gelukkig scheen de bestuurder behalve een wond op zn hoofd en een gebroken arm niet veel te hebben. 

Daarna is het nog maar 20 minuutjes rijden. We zijn al snel bij de b&b Vignola. We hebben de kleinste kamer, meer was er niet meer beschikbaar, waar we alle wijn en icetea in moeten zetten. Niet erg, we stapelen alles gewoon op in de badkamer. Wij zijn niet voor 1 gat te vangen hoor. Alles in de kamer gezet en uitgepakt, inclusief Jeff want die moest na al het sjouwen even douchen, vertrekken we naar het dorpje. We parkeren de auto bij het station en wandelen dan linearecta naar onze favoriete ijssalon. Bij L'altro gelato kies ik direct weer voor stracciatella. Jeff kiest voor cocos, pistache en stracciatella. Als het ijsje op is, ploffen we neer bij het tentje ernaast. Betere aperativo ga je in Levanto niet vinden. We genieten van de wijn en de hapjes die we erbij krijgen. Wat is het Italiaanse leven toch goed. 

Daarna gaan we op zoek naar de pestodocente. Voor haar hebben we iets meegebracht. Voor degene die goed hebben opgelet, het is iets typisch Nederlands. We moeten in het winkeltje even wachten maar als ze er is herkent ze ons meteen en herinnert zij zich ook ons gesprek over de flessenlikker. Laat ik er nou net 1 in mijn tas hebben zitten. Als dank krijgen we een potje pesto. Dat was niet de bedoeling, maar wel super lief. 

Het is inmiddels tijd om naar La Picea te gaan. Onze favoriete pizzaria in Italië. Het ziet er stil uit in de straat, gek, zou dat door corona komen? We hebben tenslotte een reservering. Daar aangekomen is het echt gesloten. Echter de pizzabakker is in de zaak. We doen de deur open, de bakker is de eigenaar en als we hem de reservering laten zien, biedt hij 1000x excuses aan en neemt hij ons mee naar een feestje. Zijn zus opent vandaag een winkel en hij bakt daar pizza's voor. Jeff drinkt drie biertjes, we eten wat pizza en kletsen met Luca, een Italiaan die in Nederland woont en werkt in de filmindustrie. Gezellig! 

Een uur later zoeken we naar een plek om te eten. We vinden Mezzaluna. Bestellen pasta en vlees. Het vlees was lekker, jammer alleen dat de laatste 5 plakken enkel vet waren en ze dit gewoon durven te serveren. De hoeveelheid pasta was echt heel weinig. We besluiten het toetje hier over te slaan en nogmaals een ijsje te halen. Wat lekker is, moet je gewoon zo vaak mogelijk eten. 

Met ons ijsje lopen we terug naar de auto. We zijn beiden best een beetje moe en rijden in één keer terug naar de b&b. Daar is er nog een dingetje. Wie wij zijn, als wij Danielle niet zijn en waarom we een dag eerder zijn gekomen? We kijken elkaar aan, we hebben toch gewoon gereserveerd. We krijgen de reservering van Danielle via booking.com in onze handen gedrukt. Dat zijn wij niet, echt niet. We zoeken onze reservering, via Expedia op en laten die zien. De eigenaar heeft nu een probleem, hij heeft een maand geleden onze boeking over het hoofd gezien. Gelukkig voor ons, kwamen wij een dag eerder. Benieuwd hoe hij dit gaat oplossen...