Krimmler Wasserfälle

Vandaag staan we echt vroeg op. Het is even na 7 uur als we beiden al naast ons bed staan. Het is hier 's nachts goed koud, we slapen daardoor als roosjes onder ons dikke dekbed. Lekker! We zitten als eerste aan het ontbijt. Het ontbijt is hier goed. Broodjes (kaiserbroodjes ofwel semelen), fruit, yoghurt, gewoon brood, eieren, cake, soorten broodbeleg en sapjes. Verse koffie en thee erbij en onze dag start prima. 

Even na 8 uur rijden we weg, we maken een snelle stop bij de bakker voor broodjes en rijden dan verder naar de Krimmler Wasserfälle. Dat is vanuit hier toch nog een kleine driekwartier rijden. Eenmaal aangekomen parkeren we de auto en wandelen we naar de ingang. Met onze Zell Am See/Kapruncard hebben we gratis toegang. Dat scheelt toch weer 17 euro. 

Als eerste lopen we naar beneden, waar je ongeveer onder de eerste waterval kunt gaan staan. Jeff gaat er vlakbij staan filmen. Hierdoor wordt hij echt kletsnat. Zeg maar gerust dat hij doorweekt is. Ik hoop maar dat het mooie beelden oplevert. Hier alles gezien beginnen we rustig aan de klim naar boven. 

Onderweg moeten we geregeld stil staan, niet alleen om van het uitzicht te genieten en om foto's en filmpjes te maken, maar ook omdat mijn kuiten deze wandeling niet zo'n goed idee vonden. Pech, we lopen mooi door.

Na de eerste waterval kiezen we ervoor om even een drankje in een hut te doen. Daar zijn we wel aan toe. Een drankje alleen, is ook maar zo alleen en dus nemen we er apfelstrudel bij. Daarna wandelen we verder naar de tweede waterval. Als je dacht dat de 1e een klim was, vergeet het maar. De tweede is nog veel pittiger. Supersteil omhoog, sommige stukjes een beetje nat, maar het uitzicht onderweg is het allemaal waard. Daarnaast bof ik, Jeff helpt mij zo nu en dan een stukje verder omhoog. Na de tweede waterval lopen we een stuk verder, hier is het vlak, en zoeken we een fijn plekje op de rotsen naast het water. Hier eten we onze broodjes die we hebben meegenomen op. Echt het perfecte plekje. Daarna genieten we nog even, maken we een aantal foto's en keren dan terug naar beneden. 

De klim naar boven was pittig, naar beneden is ook nog wel een dingetje. Mijn rechterknie sputtert wat tegen en dus is het met regelmaat toch weer stil staan. Het nadeel is alleen dat de pijn nu niet zo makkelijk weg trekt, ook al heb ik even stil gestaan, de knie blijft moeilijk doen. Ik ben dan ook blij als we dik een uur later beneden zijn. Hier kopen we nog een cadeautje en dan keren we terug naar de auto.

Het is bijna een uur terug naar huis rijden. Net voordat we bij ons pension zijn stoppen we bij de rodelbaan. Voor € 12.50 pp kopen we een kaartje. Hier ga je ook met je karretje omhoog. Na ongeveer een half uur in de rij mogen we instappen in de Maisi Flitzer. We scheuren naar beneden. Het is een toffe rit, echter meer achtbaan dan rodelbaan. Onze foto's zijn hillarisch en dus schaffen we die ook nog aan. Daarna strompelen we verder naar de auto en rijden we naar ons pension. 

Hier rusten we eerst wat en nemen dan een douche. Vervolgens wandelen we naar restaurant Hilberger’s Beisl. Wat een ballentent. We zitten nog maar net of t begint flink te regenen en te hagelen. Niet normaal. T rare is, 5 minuten verder, bij ons pension, valt er helemaal geen hagel. Het duurt lang voordat we ons eten kunnen bestellen. Het duurt nog langer voordat we ons eten krijgen en dan is t ook nog eens niet goed. Niet 1 keer wordt er gevraagd of t smaakt. Mijn schnitzel, van de 4 stukken zit in 2 stukken geen vlees en in de andere stukken is het vlees max 2mm dik. Er wordt weinig van gezegd, enkel de vraag of we een toetje willen. Wat denk je zelf? We willen afrekenen, iets wat weer 20 minuten duurt. Ter compensatie wil hij een limoncello aanbieden. Nu, die hebben we op onze kamer genoeg. De schnitzel weigeren we af te rekenen, dit was namelijk geen schnitzel. Hier keren we deze week niet meer terug.