Dag koud kikkerlandje, bonbini Curaçao

Het blijkt best fijn te zijn, pas op zondag op vakantie gaan. Nu heb je heel de zaterdag nog de tijd om je koffer in te pakken en eventueel wat dingetjes te halen. Terwijl Jeff zich nog op zijn werk stort, sta ik de laatste strijk weg te werken. Is dat alvast gedaan en scheelt weer na de vakantie. Daarna begin ik langzaam met inpakken. Eerst een koffertje handbagage, een jurkje, korte broek, t-shirt, zwemspullen en medicijnen. Nu je op Schiphol weer drank mag meenemen ook maar een paar flessen sportdrank met lekker veel suiker. Wel zo handig als diabeet. We sluiten het koffertje en beginnen dan aan de grote koffer. We hebben, we zijn tenslotte maar een weekje weg, samen voor 1 koffer van 30kg gekozen. Dat lukt makkelijk, zoveel nemen we niet mee. Als de koffer maar half vol blijkt, proppen we er nog een extra paar schoenen bij, nog wat stroopwafels voor Hans en Corine en dan is ook deze koffer bijna klaar. Alleen nog de douchespullen.

We blijken de conditionerbar in Ommen te hebben gelaten en dus maken we nog een wandelingetje naar het winkelcentrum. De zon schijnt, maar bedriegt daarmee ook, het is waterkoud en waait flink. Brr gelukkig vliegen we een dag later naar het strand. Nog even langs de Hema en de Jumbo en we zijn klaar. We wandelen terug naar huis. De dag blijkt sneller voorbij te gaan dan we dachten en daarom bestellen we Sushi. Koken doen we wel weer als we terugkomen.

Tijdens het eten genieten we van Wie is de mol en daarna bereiden we ons voor op tickets voor de olympische spelen. Morgen mogen we bestellen.

Daarna proppen we de laatste dingetjes in een tweede kleine koffer en duiken we ons bed in. Het is al 12 uur tegen de tijd dat we de lamp uitklikken.

De volgende ochtend gaat de wekker al even na 7 uur. Jeff maakt ontbijt en daarna nog even douchen. Vervolgens alle toiletspullen in de koffer, aankleden en nog wat afwas wegwerken. Om 9.00 uur bellen Ben en Joke aan, onze taxi naar de luchthaven. Heel fijn.

Op Schiphol kunnen we al snel onze koffers dumpen en dan richting de security. Ook hier gaat het vrij snel. Koffertjes hoeven niet meer open, laptops mag je gewoon in je koffer laten zitten en ook flesjes drinken mogen mee. Ideaal. Dan door de paspoortcontrole. Dit lijkt wel een eeuwigheid te duren. Allemaal op en in elkaar en nauwelijks ruimte om te staan. Hoe dan? Gelukkig zijn we ruim voor 11 uur er doorheen. We zoeken een plekje met Wifi en om 10.50 uur zitten we klaar voor tickets. Nu al bezig met de zomervakantie van 2024.

Het lukt ons om 2x tickets te krijgen voor Hockey en 1x tickets voor Atletiek. Helaas kunnen we geen tickets krijgen voor baanwielrennen. Super jammer, daar wilden we heel graag heen. In mei zijn er nog meer kansen op verkoop en ook de komende 48 uur houden we de boel in de gaten. Voor nu zijn we van 1 tot en met 6 augustus 2024 in Parijs te vinden. We kunnen niet wachten! Whoei!

Daarna kopen we nog snel een flesje drinken en wandelen we naar de gate. Hier treffen we Moris, Valerie, de kleinkinderen van onze buren, en hun moeder. We kletsen wat, maken een foto en mogen dan eindelijk gaan boarden. Aan boord werkt dan eerst het entertainment niet, dan is er geen Nederlandse ondertiteling mogelijk en vervolgens zijn de mesjes en vorkjes op. Hollandse kneuterigheid ten top. Net als de maaltijd zelf, kleine keuze en maar 1 klein minidrankje. Vervolgens nog halve bakjes koffie en thee. We moeten het er maar mee doen.

Tussendoor kun je wel noodles en dat soort rommel kopen, maar we moeten helemaal tot 21.15 uur wachten op de meest smerige wrap ever met een klein stukje appelcake. Wanneer we tussendoor wat drinken willen gaan halen, is dat de eerste keer niet mogelijk, want ze gaan over 20 minuten rond of je iets wilt kopen en dus is er geen drinken. De tweede keer krijgen we met een flinke zucht gelukkig wel iets te drinken. Duidelijk is wel, de mensen hebben hier echt een hekel aan hun werk, niet normaal.

Wanneer we geland zijn, is het maar kort wachten op het busje. Vanaf de luchthaven rijden we in 45 minuten naar het resort. Hier krijgen we de sleutels, kaartjes voor de strandhanddoeken en dan brengen ze ons naar onze verblijven. We hebben een prima 1-kamerappartement. Balkon, bed en douche. Keuken is er ook, maar mooi niet dat ik ga koken. We gooien onze spullen neer en gaan dan snel nog even wat eten. Rond 21.00 uur zijn we echt kapot, niet ge, in Nederland is het al 5 uur later en dat betekent dat we al 17 uur op zijn. Om 21.15 uur liggen we dan ook in een diepe slaap.