Pikkedief

We dachten dat we vandaag niet zo'n boeiende dag zouden hebben, dat viel behoorlijk mee. Na een uitgebreid ontbijt met heel veel fruit, getoast brood en pancakes zaten onze buikjes goed vol. We liepen naar ons huisje om de spullen te halen en daarna naar de office voor de eindafrekening. Er stond 8x wijn a 120 Rand per stuk op. Ik schrok wel even van de prijs, zeker omdat er ook flessen van 160 Rand waren en dit per glas was. Toen Jeff eraan kwam zei ik dat tegen hem en hij was t wel eens, maar ja je deed er niks aan. De prijzen van fris en wijn stonden niet op de kaart.
Het afrekenen duurde erg lang, er werd iemand bij geroepen en toen bleek dat de receptioniste Afrikaans sprak en ons had verstaan. Ze vroeg nog eens na of we flessen of glazen op hadden bij de ober en toen werd de rekening in ene een heel stuk lager. Er waren per ongeluk flessen in plaats van glazen aangeslagen. So far so good.

Micheal, een van de werknemers, bracht ons terug naar de auto. Onderweg zagen we nog wat wilde beesten en maakten we nog wat foto's. We reden daarna off road in onze mini Toyota in 45 minuten naar de poort. Daar waren we nog maar net uit, rijdend langs het enorme park, toen we een groep van wel 25 tot 30 giraffen zagen. Zoveel hadden we er nog niet gezien. Jammer genoeg was het te gevaarlijk om te stoppen, we zagen daarna nog een aantal andere beesten en reden verder naar de luchthaven.

Onderweg moest er tol betaald worden, daarvoor zat een kastje in de auto. Dat kastje had t begeven toen wij aan de tolpoort stonden. De tol was 12 rand en wij hadden er nog 10. Onze creditcard en pinpassen werden geweigerd en dus hadden we een probleem. Achter ons stond een grote auto met 6 jonge mannen/jongens er in, ik ben er maar gaan aankloppen, een jonge blonde vrouw kunnen ze onmogelijk 2 Rand weigeren. Zo konden we verder. Bij t eerste de beste benzinestation hebben we geld gepind voor de rest van de route.

Eenmaal de auto ingeleverd ging de tijd snel. Johannesburg is het meest ongeorganiseerde chaotische en slecht geinformeerde vliegveld waar wij ooit geweest zijn. T personeel voert er geen ruk uit, klets vooral gezellig en een poot uitsteken is teveel gevraagd. Borden met gates en vertrekkende vliegtuigen, vergeet het. Uiteindelijk vonden we de incheckbalie, hier renden we naar toe en daar vonden we de eerste vriendelijke medewerker van dit hele vliegveld. Ze zag onze bagagetags, een bruidspaar en ze was helemaal door het dollen heen. Hier werden foto's van gemaakt. Te grappig. Als ze straks in de Seychellen nog maar op onze koffers zitten.

In het vliegtuig las ik mijn volgende boek uit. Keek ik de film "Wonder", wat een prachtige film met Julia Roberts, Jeffrey keek met veel plezier naar "The post" en zo vermaakten we ons. Af en toe een beetje klieren enzo, doen we wel vaker en we kwamen half half onze tijd wel door. We hadden een klein vliegtuigje, een klein stoeltje en vooral een beurse kont.

Geland op de luchthaven, leek het uren te duren voor we door de controle heen waren. Daarna de koffers pakken en daar bleek mijn bridelabel gewoon gejat. Fijn, dankjewel dat je m mooi vond maar blijf met je tengels van mijn spullen af! Ik was er zo boos om, hoe durft zo iemand. Ontslaan is de enige remedie en nergens meer aannemen. Ga maar met mijn label in de goot slapen!

We pakten een taxi, die in euro's goedkoper is dan in de lokale munt, ze zijn hier duidelijk blijer met een euro dan een Rupie. Helaas voor hen hadden wij geen euro's. Het was inmiddels al best laat, het is hier 2 uur later, maar nog steeds goed warm. We kwamen na een half uurtje bij ons resort. Wat een prachtig resort!!! Echt zo mooi. Op de kamer stond chocolade cake en champagne klaar omdat het de huwelijksreis is.

We liepen nog even wat rond, onze voetjes in het zeewater en klonken daarna op de laatste week van onze prachtige huwelijksreis!