Chinezen en uhh ***Chinezen

Al voor de wekker waren we wakker, komt ervan als je bijtijds naar bed gaat. Ruim de tijd om dus even het nieuws door te lezen, te douchen, de laatste spullen in te pakken en te ontbijten. We liepen nog even naar de 7-eleven voor 2 zakjes m&m's en chocolademelktabletten voordat we onze koffers gingen pakken uit de kamer. Ondanks al het moeilijke gedoe, was de weg voor ons hotel niet afgezet. Jeff probeerde een Grab-taxi te krijgen, het mannetje van het hotel zei dat een taxi moeilijk ging zijn en ik dacht bij mijzelf, laten we het eens proberen.

Taxi 1 wilde 1500 bahtjes, dies gek en ik liep er bij weg. Taxi 2 zei meteen geen probleem en gaf aan op meter te rijden. Prima! Dat is wat we willen. Deze man was vriendelijk en reed ons in een kleine 40 minuten naar de luchthaven. Kosten: 376 bahtjes (10,50 euro), we hebben hem een flinke tip gegeven. Dat krijg je, als je je netjes gedraagt en aan de regels houdt.

Veel sneller dan gedacht, mede door de paniek van het hotel, waren we super vroeg op de luchthaven. Eerst een ruim uur wachten voordat we konden inchecken. Daarna de halve luchthaven overgelopen om onze laatste bahtjes uit te kunnen geven. Niet aan bizar dure snoep oid, wel aan een croissantje en een blikje fris. Met nog 7 bahtjes in onze zak hebben we het netjes gedaan.

Het boarden verliep soepel, voor we het wisten zaten we in het vliegtuig. Helemaal vooraan dus ook dat is fijn. T vliegtuig was nog niet opgestegen of het grote uitdelen van Xiamen Airlines begon. Eerst een flesje water met een zakje nootjes. Vervolgens de maaltijd. Kip met rijst of zeevoedsel met noodles, wat fruit, slaatje en wat ondefinieerbare substanties. Zelfs Jeff wist niet wat hij ervan moest vinden. Het eten was nog niet uitgedeeld of ze kwamen weer langs. Ditmaal voor een drankje. Jeff wilde koffie zonder suiker en melk. Die ogen van de steward. "NO SUGER??? you want BLACK COFFEE???" Hij vroeg er nog net niet achteraan of hij wel helemaal goed was.

Om de tijd een beetje te doden in het vliegtuig zijn we op Netflix begonnen aan een nieuwe serie. Ik had op de luchthaven nog snel even aflevering 1 en 2 van Undercover, een Vlaams/Nederlandse politieserie gedownload. De eerste twee afleveringen bevielen prima en zo waren we al bijna op onze stopoverbestemming. Drie uurtjes vliegen, inclusief een maaltijd en een serietje kijken is goed te doen. Morgen moeten we 4 keer zo lang stilzitten, een veel grotere uitdaging.

Eenmaal op de luchthaven weten we weer waarom we Chinezen echt rotvolk vinden. We krijgen geen hotel, omdat Xiamen de vlucht aan KLM heeft uitbesteed. Zijn die helemaal knetter geworden? Staan we dan, in een land waar ze geen Engels spreken, geen internet hebben zonder hotel. Ze sturen ons van hot naar her, superirritant. Ik begin maar wat Chinezen aan te spreken in de hoop dat er een student tussen zit die Engels spreekt. Bingo. Ze zet haar hotspot aan en we kunnen een hotel boeken. Dan schrijft ze ook nog de naam en het adres van het hotel en die van de luchthaven voor ons in het Chinees op, zo komen we nog ergens. Volgende stap, een atm. We pinnen zo'n 40 euro (300 Yuan) en nemen dan een taxi naar het hotel

In het hotel krijgen we al snel een kamer. Een rookhol. Hier hou ik t niet vol. We hadden een rookvrijekamer geboekt. Naar beneden, translate gebruiken en informeren. Het gaat lastig, ze spreken geen woord Engels. Alles moet met handen en voeten. Rookvrijekamers zijn op. Ze laten er nog 10 ruiken. Allen drama. Dan krijgen we geld terug en helpen ze met een hotel zoeken. Dit duurt door de slechte wifi en de censuur hier, gelukkig maar een paar uur. Het had ook zomaar weken kunnen duren. Gelukkig zijn ze vriendelijk en heel behulpzaam. We vinden iets dicht bij de luchthaven. 3x zo duur, maar prima. Thuis gaat Jeff wel klagen bij KLM. Ze bellen voor ons een taxi en iets voor 9 uur zijn we in onze kamer. We besluiten Xiamen niet meer in te gaan, maar in t hotel te eten. Zogezegd zo gedaan. We eten wat, kijken daarna nog een serie en vallen in slaap. We waren kapot.