Lichtjes paria

Het is weer verkasdag en dus pakten we al onze spullen weer bij elkaar, stouwden we de auto weer vol en gingen we op weg naar Alice Bel Colle, het dorpje waar we 4 nachten zullen verblijven.

We hadden een goedkoop hotel geboekt en rekening gehouden met een wat minder mooi hotel, maar het feit dat er een zwembad bij zat was voor ons doorslaggevend. Aangekomen in het dorpje leek het wat doods, de receptie van het hotel ademde oudheid en norsheid uit. Onze kamer lag in het bijgebouw, na een aantal trappetjes op en af, een tuintje door openden we onze hotelkamer. Het uitzicht was meteen verbluffend en de kamer was net gerenoveerd. Vanaf het balkon waan je je in een Disneyfilm, je hoort niets anders dan fluitende vogeltjes en je kijkt zo op de heuvels en daarachter de bergen van Piemonte.

Als we de auto hebben uitgepakt, de spullen een plekje hebben gegeven gaan we lunchen in het restaurant van het hotel. Ook vanaf hier een adembenemend uitzicht. De pasta en het vlees waren voortreffelijk, het eten was echt oprecht heel erg lekker! Na de lunch gooiden we de zwemkleding in de auto, het zwembad is op 800 meter hier vandaan. Eerst reden we nog naar Mombaruzzo, de plek waar de lekkerste amaretto die er bestaat vandaan komt. We reden naar de fabriek en keken er wat rond. Proefden nog wat van hun andere drankjes (bah! Rozenwater) en koekjes (lekker) en gingen met wat koekjes en drank de deur weer uit.

Vanuit hier reden we naar het zwembad, onderweg nog wat stops gemaakt om wat foto's te maken en te genieten van het uitzicht. Ook vanuit het zwembad is het uitzicht geweldig. We hangen hier een uurtje of wat rond en gaan dan nog even pruimen, peren en perziken plukken. Wat een geluk! Heerlijk zo rondstruinen en plukken wat je zelf mag opeten. Daarna rijden we terug naar het hotel.

We frissen ons op, hangen nog even op het balkon met een perzik en gaan dan eten bij het restaurantje in de straat.
We hebben deze vakantie al vaak lekker gegeten, maar zo lekker? Nee! De hamburger, de caprese 2.0 en het vlees... zo lekker! We hebben hier een fantastische avond. De panna cotta blijkt een mouse, met vers fruit en een dessert mousserende dessertwijn (Moscato), die Jeff zo lekker vindt dat er een fles mee moet en we sluiten er af met een amaretto, want tsja, hier schenken ze echte amaretto.

Eenmaal terug op de kamer dekken we eerst alle lichtjes af. Zelfs op de wallen zijn er minder lampjes. We hangen handdoeken voor de ramen, de gordijnen zijn hier flinterdun en hangen op 30cm van t raam en de lampjes geven zoveel licht dat je alles nog kan zien. We trekken de stekker uit de tv, dat scheelt weer een lampje en gaan dan op bed liggen. Jeff slaapt al voordat hij zijn tanden heeft kunnen poetsen of een blik op de laptop heeft kunnen werpen. Wat een schatje! Ik moet nog even mijn insuline spuiten en maak m dan wakker, dan kan hij ook normaal in bed gaan liggen en nog even zn tanden poetsen.