En kilometers weg schieten onder ons door...

Een dag of drie geleden hadden we gekeken hoelang de rit van vandaag zou zijn. Op google maps zagen we dat het bijna 9 uur zou zijn en dus hadden we besloten om echt vroeg te vertrekken en uiterlijk om 8 uur aan het ontbijt te zitten. Zo gezegd zo gedaan. We waren toch al vroeg wakker door de slechte verduistering in de kamer. Eenmaal aan het ontbijt keken we nog eens en nu bleek de rit maar iets meer dan 6 uur. Hoe dan? Maar goed, wel een heel stuk fijner. We lieten de eigenaresse van de B&B weten dat we er een stuk eerder zouden zijn en aten ons ontbijt wat rustiger op.

Daarna haalden we de spullen uit de kamer, pakten we de auto weer in en checkten we uit. We zijn er heen gegaan omdat het hotel van Francesco is, het uitzicht is prachtig, maar de kamer is klein, het bed niet heel comfortabel en er is geen zwembad. Voor ons niet voor herhaling vatbaar. Prima voor een nachtje en het ontbijt is uitstekend, dat mag dan weer wel gezegd worden.

Ik had nogal een waardeloze nacht achter de rug, Jeff had een stuk beter geslapen en daar hij toch reed heb ik het eerste stuk nog even mijn oogjes dicht gedaan. Na twee uur werd ik wakker omdat Jeff wegens file de snelweg afging. Dat betekende ook dat de airco er weer mee ophield. Hoe dan? Waarom? Bloedje heet. We rijden braaf door, vooral als we afdalen wil de airco niks meer doen. De laatste twee uur begint hij het opeens weer te doen. Zelfs nadat we even zijn gestopt bij een benzinestation om naar t toilet te gaan en bij de lidl voor een croissantje. Bij de lidl doet de airco het zelfs als we stilstaan. Tsja, raar ding.

Om 16.00 uur komen we aan bij de b&b. Jeff sleept de spullen uit de auto. Ik luister naar de uitleg van de gastvrouw en krijg een rondleiding door Villa Felicia. Vervolgens pakken Jeff en ik de spullen uit. De kamer en badkamer zijn echt enorm groot en de kasten onwijs diep! Fijn zeg! Daarna trekken we snel onze zwemkleding aan om een duik in het zwembad te nemen. Even afkoelen en niets doen.

Na het zwemmen douchen we en besluiten we voor t eten naar Lecce te gaan. Hier in het zuiden eten ze pas echt laat. Veel restaurants gaan pas tussen 20.00 uur en 21.00 uur open. Na een half uur rondjes rijden vinden we eindelijk een parkeerplek. Eenmaal geparkeerd komen we tot de ontdekking dat we echte Hollanders zijn. Enkel de mobiel mee, waar je in Nederland overal mee kunt betalen. We kunnen geen gebruik maken van de parkeerapp en een pinpas/mobiel pakt hij al helemaal niet. Er rest ons niets anders dan te bedelen. De tweede man die ik aanspreek begrijpt ons probleem, 30 cent is wat we nodig hebben, hij heeft alleen muntjes van 50 en geeft dat met veel plezier. Fijn dat er mensen zijn die naar Bella Italia komen. Hij wenst ons een fijne vakantie.

Daarna lopen we Lecce in. We zien dat het een prachtig stadje is. Overal waar je kijkt zie je de geschiedenis van deze stad. Het is alsof je in een sprookje wandelt. We zoeken een restaurantje wat we online hadden gevonden. Alleen een binnen en pas om 22.00 uur plek. We lopen wat verder en vinden een winebar genaamd Messapia met een leuke kaart. We delen vooraf een plank met vleesjes en kaas en gefrituurde (lege) pizza. Eigenlijk zitten we al vol, maar we hadden ook nog een pasta besteld. Deze pasta valt wat tegen. Veel te ver doorgekookt. Zonde! Het is inmiddels 22.30 uur en we zijn best moe. We besluiten terug te gaan naar de auto en lekker ons bedje in te duiken. Morgen slapen we in ieder geval een beetje uit!