Van top tot teen

Vanmorgen ging voor het eerst de wekker vroeg. Terwijl ik ging douchen, liep Jeff naar beneden om broodjes bij de bakker te halen. Je weet wel, van die kaiserbroodjes (Semmel). Omdat we vandaag de bergen in gaan en het hier nooit zeker is dat de berghutten open zijn, nemen we broodjes mee.

Na het douchen warmen we de Kaiserschmarren van gisteren op en delen we een broodje. Een meer dan prima ontbijt. Vervolgens stapt Jeff onder de douche en smeer ik de broodjes voor de wandeltocht. Ook pak ik onze tassen in, fles extran, bananenbrood, sultana's, water, jasjes, Stubaicard, medicijnen, als wij op pad gaan, is dat altijd een hele belevenis.

Met de auto rijden we naar Schlick 2000. Waar we met de gondel naar boven gaan. Het eerste stuk is goed te doen, maar het tweede stuk... met Italië in mijn achterhoofd had ik toch liever uitgestapt halverwege. Het angstzweet stond mij in de handen en ik ben dan ook blij als we uitstappen. Jeff is er nog van overtuigd dat we met die gondels naar beneden moeten, ik weet wel zeker dat we dat lopend gaan doen. Na een korte sanitaire stop lopen we als eerste naar het uitzichtspunt. Een wandeling van nog geen 15 minuten. Onderweg kom je verschillende stoelen en bankjes tegen. Eén in de vorm van een hartje, een bestaande uit rollers, een schommelbank en nog veel meer. Onwijs leuk en al zittend kun je genieten van het uitzicht.

Ook het uitzichtpunt zelf is spectaculair, vanaf de ene kant kijk je zo het dal van Stubai in, vanaf de andere kant doemen gigantische bergen op en heb je een prachtig uitzicht op de Panoramasee. Als we het gezien hebben lopen we terug. Onderweg maken we een stop bij de schommelbank waar we ons op de foto laten zetten. Leuk!

Nu komen we weer terug op ons beginpunt. We starten met de wandeling naar Schlickeralm, een flinke afdaling. Toch is het goed te doen. We zien zelfs mensen die deze afdaling met kinderwagens doen. Gelukkig is het niet druk en kunnen we volop genieten van de natuur. De almen zijn prachtig! Na een tijdje gaat de weg over in het natuurpad. Ook nu dalen we weer en zien we een prachtige omgeving. Steeds meer bomen komen tevoorschijn en we zien zelfs wilde aardbeien groeien. Eenmaal afgedaald komen we bij de Naturiehrweg.

Deze weg is niet alleen leuk, maar voor kinderen ook heel leerzaam Overal staan bordjes, maar ook zijn er activiteiten; "Spring jij net zover als een koe, muis, of vos?” Niet lang daarna horen we bellen, koeienbellen. We gaan van het pad af en komen ze al snel tegen. Als de koeien ons zien, komen ze al snel op ons afgelopen. Super grappig en leuk. Ze besluiten voort te lopen en wij lopen met ze mee. We komen uit bij een beekje waar de koeien heerlijk het verse water gaan drinken. Wij klimmen, nadat we een tijdje hebben staan kijken, terug het wandelpad op en lopen dan verder. We komen aan bij berghotel Schlickeralm. Tijd voor een drankje. Ondertussen vliegt een helikopter aan en af. Voor kinderen een enorme beleving. Wij lopen al snel verder, ondertussen genieten we van een broodje. We kiezen ervoor om het Abendweide pad te volgen. Hier kom je onderweg boomstammen tegen waar je overheen kunt lopen, hangmatten, geurhuisjes, een fotopunt en een schommelstoel. Fantastisch! Hier is het uitzicht geweldig. We spelen met de GoPro en maken super leuke foto's. Tof zeg! We vervolgen de weg en komen dan al snel uit bij de Panoramasee. Terwijl Jeff hier even uitrust, maak ik foto's vanuit alle kanten en film ik de visjes in het meer. Daarna dalen we weer af. Voor kinderen is het hier onwijs leuk. Als je beneden een houtenschijf had gehuurd, kan je hier allerlei activiteiten doen. De schijf laten rollen, via een rolbaan, laten drijven, schuiven en nog veel meer. We wandelen flink door. Dit keer overal om ons heen bos. Best fijn, want de zon is flink gaan schijnen. Onze voeten en knieën beginnen we al wel te voelen. We zijn dan ook blij als we de volgende berghut zien. Eerst even uitrusten en dan of verder lopen, of met de kabelbaan terug. We zijn immers weer halverwege. Hier kiest Jeff voor een wijntje en ik voor gulaschsuppe mit Brot. Lekker!

Daarna lopen we naar de boomhutroute. Die begint onwijs leuk! We klimmen in een boomhut en gaan met een kabelbaan naar beneden. De route geeft aan dat het 45 minuten naar het dal lopen is. We besluiten om dit te doen. Helaas is de route vanaf daar poepsaai. We komen allemaal auto's tegen en hebben eigenlijk een beetje spijt dat we deze route wandelen. Onze voeten en knieën doen pijn en de kabelbaan had veel mooier geweest. Helaas, wel goed om te weten voor een volgende keer.

Bij de VVV in Neustift laten we een zelftest doen, zodat we hiermee naar Italië kunnen. Mijn resultaat is binnnen 5 minuten binnen. Die van Jeff is ruim 6 uur later nog niet binnen. We kunnen morgen even informeren bij de VVV maar ik vrees der voor.... Heeft hij weer. Vervolgens gaan we terug naar ons appartement waar we op ons bed ploffen. Rust voor de voetjes. Even voor 7 uur lopen we naar Herr Klaus, waar we vanavond weer heerlijk hebben gegeten. Moe en voldaan strompelen we terug naar het appartement. Dit was een fijne dag. Eentje voor in de boeken.