Terug thuis

Na de milkshake kreeg Jeff last van zijn lies. We weten dat hij een liesbreuk heeft en al snel kwam er een bal, groter dan een tennisbal op zijn lies. Waar hij deze voorheen makkelijk terug kon duwen, lukte dat nu niet. Hij vergingvan de pijn, maar eigenwijs dat hij is, mocht ik geen medische hulp zoeken.

Om 02.00 uur was ik dat toch wel beu. De pijn werd niet minder, hij was klam van het zweet en zag bleker en bleker. Ik heb uiteindelijk 112 gebeld en er werd een ambulance gestuurd. Na dik 20 minuten was die ambulance er. Kijken deden ze niet echt. Enkel inladen en naar het ziekenhuis vervoeren. Ik er achteraan in de auto.

Eenmaal in het ziekenhuis gaf ik alle informatie, waaronder het feit dat hij hemofilie heeft. Je zag ze daar kijken en twijfelen. Ze moesten hem opereren, maar ja die hemofilie. Hierop besloot Jeff dat hij liever naar Nederland wilde. Even na 04.00 uur verlieten we het ziekenhuis en reden we naar het hotel.

Snel heb ik de spullen gepakt, in de auto gegooid en zijn we naar huis gereden. Zo nu en dan maakte ik een korte stop om even 10 minuutjes te kunnen slapen. Om 10.30 uur waren we in het Haga ziekenhuis.

Hier begon alles weer van voor af aan. Pijnstilling, bloedafname, een echo en uiteindelijk, de pijn was heel heftig, maar medisch was het niet gevaarlijk en dus mochten we terug naar huis. Het zal een maand of 3 a 4 duren voordat hij geopereerd wordt. In de tussentijd mag hij niet sporten en fgewoonietsen, maar verder alles. We zouden ook weer op vakantie kunnen.

Of we dat doen en waar dan naartoe? Daar gaan we over nadenken nadat we een paar uur hebben geslapen. Jeff heeft in de auto wel wat mini dutjes kunnen doen, maar ik doe het al meer dan een etmaal op 30 minuten slaap.