Let the games begin

Vandaag gaat het dan echt beginnen, we gaan naar de olympische spelen. Parijs is echt veranderd in een hindernisparcours. We moeten eerst met de auto naar een p&r, wat nu bijna een uur rijden is en dan nog 45 minuten met het openbaar vervoer. Je moet er iets voor over hebben toch? 

Het stadion ligt er prachtig in het zonnetje bij. Wanneer we aankomen is er nog een andere wedstrijd bezig en dus gaan we even langs de souvenirswinkel, naar het toilet en vlak voor het andere stadion staan waar de Nederlandse mannen aan het hockeyen zijn. Ondertussen staan we daar met honderden Nederlanders, de één heeft hockey op zijn telefoon aanstaan, de ander roeien. We juichen voor de goals van de hockeymannen en nog veel harder voor het roeigoud. De sfeer is fantastisch. 

Daarna gaan we richting onze stoelen voor de hockeysters. We hebben mooie plekken en goed overzicht op het veld. Dat is prettig. De dames doen het ontzettend goed en weten de Belgen te verslaan. Bij ieder doelpunt wordt er flink gejuicht en iedereen is vrolijk. Dat het bloedheet is en je ongeveer wegbrandt op de tribune, daar hoor je niemand over. Zonnebrand it is. 

Na de wedstrijd lopen we in 20 minuten naar de andere kant van de Seine waar een restaurantje zit. Hier hebben we een uitgebreide late lunch. Iets tussen lunch en diner in zeg maar. Het is immers al 15 uur. Daarna pakken we een Uber naar de Eiffeltoren. We zijn hier zo ruim op tijd dat we op ons gemak nog een drankje doen in een sportcafe en pas daarna naar het stadion gaan. 

Eenmaal op het terrein van het stadion, waar je allerlei activiteiten kunt doen, gaan we met de mascotte op de foto en dan ruim voor de wedstrijd begint naar het stadion. We hebben geen woorden voor de pracht die we hier zien. Die Eiffeltoren die boven het veld uit tornt is echt geweldig. We maken foto's, lopen naar de andere kant van de tribune voor nog meer foto's en genieten volop. Dat de medewerker ons naar de verkeerde stoelen heeft gestuurd tsja dat kan gebeuren en dus verkassen we weer. 

De eerste van de drie wedstrijden is met 2 Nederlanders. We zijn onder de indruk van wat we zien. Ondanks dat de Noren beter zijn, bieden ze goed partij. Dat vd Velde niet de meest geliefde Olympier is, kun je helaas ook hier goed horen. Hij wordt flink uitgejouwd. Wij kijken liever naar zijn prestaties op het veld. Hij hurkt zo diep als een kikkertje en springt bizar hoog. Hij maakt enkele monsterblocks, bij ieder monsterblock is het gehele stadion in extase. De sfeer zit er dus best goed in. 

Ook de andere wedstrijden zijn gaaf om te zien. Tijdens de derde en laatste wedstrijd is het al donker en tijd dat de Eiffeltoren gaat knipperen. Even is de aandacht niet gericht op het veld maar kijkt iedereen naar de show van de Eiffeltoren. Het is hier werkelijkwaar fantastisch. 

Na de 3e wedstrijd is het voor ons hier klaar. We verlaten het terrein met een mooie souvenirbeker en worden nog 1 keer getrakteerd op een showtje van de toren. Dan lopen we naar de metro. Omdat morgen de wegwedstrijd wielrennen voor mannen ook hier langs komt is bijna alles al afgezet met hekken. Ondanks ons harde en snelle lopen, missen we de metro. Dat wordt 45 minuten wachten. We proberen nog even een Uber, maar ook die kunnen hier niet meer komen. Gelukkig is morgen niet een al te gepland dagje en kunnen we uitslapen. Het is al ver na middennacht, lees bijna 2 uur als we terug bij de b&b zijn.