Tunnels
Blijf op de hoogte en volg Jeffrey en Esther
06 Augustus 2016 | Vietnam, Khe Sanh
Vanmorgen ging de wekker vroeg. Vandaag startte onze 3-daagse tocht op de motor en om half acht zouden we worden opgehaald. Het ontbijt liep al uit, het zou om 7 uur klaar staan maar om half 8 hadden we nog niets. De elastieken van de motor om de bagage mee vast te binden knapten en dus moesten er eerst nieuwe worden gekocht. Daarna werden we voorgesteld aan de nieuwe Easyrider Hung. Bij hem mag ik vandaag en morgen achterop. Even na 8 uur reden we dan toch eindelijk weg.
Al snel lieten we het drukke Hue achter ons en reden we met zo'n 60km per uur langs felgroene velden vol rijst. Zo nu en dan werden deze velden onderbroken met plekken voor koeien om te grazen, grote plassen water voor de waterbuffels of enorme vijvers met eenden. Deze eenden worden na het oogstseizoen losgelaten in het rijstveld zodat zij de rijst die is blijven liggen kunnen eten, evenals de krabbetjes en visjes die er tussen zwemmen. De eenden worden vervolgens geslacht en gegeten.
We lieten de rijstvelden achterons en kwamen in enorme vissersdorpen. Langs de kant van de weg lagen kilometers vis te drogen en boven het water stonden kleine hutjes, hierin slapen de mannen 's nachts als ze moeten waken over de vissen. Onderweg kwamen we prachtige rivieren en meeren tegen en we stopten dan ook regelmatig om deze op de foto te kunnen zetten.
Rond elf uur kwamen we aan bij een prachtig strand. Er was helemaal niemand te bekennen en Jeff en ik waren de enige twee in de helder blauwe zee. We genoten volop van het water, de verkoeling en de prachtige uitzichten. Daarna hadden we samen met de twee easyriders een heerlijke lokale lunch. Met een volle buik en natte haren stapten we terug op de motor. Vanuit het strand reden we naar de Vinh Moc tunnels. Tunnels die gegraven zijn tijdens de Vietnam oorlog, ter bescherming van de bevolking van een stad. Vlakbij op een eiland schuilde namelijk de Vietcong, de Amerikanen waren hiervan op de hoogte en bombarderden de hele omgeving. Een hele stad leefde zo'n 8 tot 23 meter onder de grond. Smalle tunneltjes de ongeveer 1.60m hoog zijn. Een kleine twintig minuten op de motor en we waren er. De nieuwe easyrider ging met ons mee naar binnen. In het kleine museumpje kwamen we een man tegen die als een van de 17 kinderen was geboren in de tunnels. De man leidde ons rond onder de grond in de tunnels. Doordat hij geboren was onder de grond en als kind geen daglicht had gezien is zijn ontwikkeling achter gebleven. De man is doof, kan niet praten en zijn lichaam is niet in evenwicht. Toch kon hij, door middel van geluiden en dingen aan te wijzen, een prachtig verhaal vertellen. Na 30 minuten kwamen we weer boven de grond en namen we afscheid van de man. Niet voordat we hem een tip hadden gegeven. De man is vrolijk en deed zo zijn best, beseffende dat hij geen salaris heeft en ook geen normale baan kan hebben besloten we hem 100.000 Dong te geven. We hebben nog nooit iemand zo dankbaar gezien en hij wilde meteen met ons op de foto. Vervolgens gaf hij ons wel 100 keer een hand en lieten we een stralende man achter. Onze easyrider vertelden dat de man normaal ongeveer 1000 of 5000 Dong krijgt. Logisch dus dat de man blij was.
Vanuit de tunnels reden we richting een museum, dit museum leek een beetje op het oorlogsmuseum in Saigon, alleen een heel stuk kleiner. Dit museum was gelegen aan de Hen Luong Bridge, de brug verbind noord en zuid Vietnam. Hierna volgde de begraafplaats waar duizenden jonge militairen begraven liggen. Indrukwekkend om te zien. Vanuit hier vertrokken we naar het hotel. Onderweg nog een stop voor de regen en stopten we in een klein dorpje met lokale bevolking. De kinderen speelden langs de weg en de moeders probeerden fruit te verkopen. Voor 10.000 Dong kocht Jeffrey 4 mango's. Ondertussen probeerde ik foto's van de kinderen te maken. Sommige kinderen renden hard weg, maar we waren er ook die maar al te graag op de foto gingen. Na het fotograferen deelde ik wat koekjes uit. De kinderen liepen elkaar allemaal ondersteboven en uit alle hoeken en gaten kwamen kinderen gerend. Daarna hebben we nog wat kleurpotloodjes uitgedeeld, die we speciaal voor dit soort gelegenheden hadden meegenomen. Aan de moeders gaven we puntenslijpers zodat de kinderen hun kleurtje kunnen blijven gebruiken. De kinderen waren dolblij met 1 enkel kleurpotloodje. Wederom probeerden ze elkaar te verdringen, maar de easyriders dwongen de kinderen om netjes in een rijtje te gaan staan.
Na dit tafereel reden we verder door prachtige bergen, zagen we nog meer kleine huisjes waar vele mensen in woonden en zagen we in een rivier kinderen spelen, vaders vis vangen en moeders de was doen. Wat zijn we dan in Nederland toch verwend. Inmiddels hebben we heerlijk gedinneerd met de easyriders en zitten we inmiddels met zn tweeën op Jeff zn bed. Vannacht hebben we allebei een eigen bed. Met de verbranding van de zon wellicht wel zo fijn al ga ik mn ventje tegen mij aan vast missen vannacht.
Morgen is het weer vroeg dag en rijden we naar de Phong Nha-Ke Bang National Park, waar we de Phong Nha Cave gaan bezoeken. Voor nu is het, zeker voor mij, bedtijd. Ik ben bekaf en morgen wordt weer een dag vol indrukken. Vandaag hadden we in ieder geval een fantastische dag, die bijna 11 uur heeft geduurd.
Slaap lekker en tot morgen!
Al snel lieten we het drukke Hue achter ons en reden we met zo'n 60km per uur langs felgroene velden vol rijst. Zo nu en dan werden deze velden onderbroken met plekken voor koeien om te grazen, grote plassen water voor de waterbuffels of enorme vijvers met eenden. Deze eenden worden na het oogstseizoen losgelaten in het rijstveld zodat zij de rijst die is blijven liggen kunnen eten, evenals de krabbetjes en visjes die er tussen zwemmen. De eenden worden vervolgens geslacht en gegeten.
We lieten de rijstvelden achterons en kwamen in enorme vissersdorpen. Langs de kant van de weg lagen kilometers vis te drogen en boven het water stonden kleine hutjes, hierin slapen de mannen 's nachts als ze moeten waken over de vissen. Onderweg kwamen we prachtige rivieren en meeren tegen en we stopten dan ook regelmatig om deze op de foto te kunnen zetten.
Rond elf uur kwamen we aan bij een prachtig strand. Er was helemaal niemand te bekennen en Jeff en ik waren de enige twee in de helder blauwe zee. We genoten volop van het water, de verkoeling en de prachtige uitzichten. Daarna hadden we samen met de twee easyriders een heerlijke lokale lunch. Met een volle buik en natte haren stapten we terug op de motor. Vanuit het strand reden we naar de Vinh Moc tunnels. Tunnels die gegraven zijn tijdens de Vietnam oorlog, ter bescherming van de bevolking van een stad. Vlakbij op een eiland schuilde namelijk de Vietcong, de Amerikanen waren hiervan op de hoogte en bombarderden de hele omgeving. Een hele stad leefde zo'n 8 tot 23 meter onder de grond. Smalle tunneltjes de ongeveer 1.60m hoog zijn. Een kleine twintig minuten op de motor en we waren er. De nieuwe easyrider ging met ons mee naar binnen. In het kleine museumpje kwamen we een man tegen die als een van de 17 kinderen was geboren in de tunnels. De man leidde ons rond onder de grond in de tunnels. Doordat hij geboren was onder de grond en als kind geen daglicht had gezien is zijn ontwikkeling achter gebleven. De man is doof, kan niet praten en zijn lichaam is niet in evenwicht. Toch kon hij, door middel van geluiden en dingen aan te wijzen, een prachtig verhaal vertellen. Na 30 minuten kwamen we weer boven de grond en namen we afscheid van de man. Niet voordat we hem een tip hadden gegeven. De man is vrolijk en deed zo zijn best, beseffende dat hij geen salaris heeft en ook geen normale baan kan hebben besloten we hem 100.000 Dong te geven. We hebben nog nooit iemand zo dankbaar gezien en hij wilde meteen met ons op de foto. Vervolgens gaf hij ons wel 100 keer een hand en lieten we een stralende man achter. Onze easyrider vertelden dat de man normaal ongeveer 1000 of 5000 Dong krijgt. Logisch dus dat de man blij was.
Vanuit de tunnels reden we richting een museum, dit museum leek een beetje op het oorlogsmuseum in Saigon, alleen een heel stuk kleiner. Dit museum was gelegen aan de Hen Luong Bridge, de brug verbind noord en zuid Vietnam. Hierna volgde de begraafplaats waar duizenden jonge militairen begraven liggen. Indrukwekkend om te zien. Vanuit hier vertrokken we naar het hotel. Onderweg nog een stop voor de regen en stopten we in een klein dorpje met lokale bevolking. De kinderen speelden langs de weg en de moeders probeerden fruit te verkopen. Voor 10.000 Dong kocht Jeffrey 4 mango's. Ondertussen probeerde ik foto's van de kinderen te maken. Sommige kinderen renden hard weg, maar we waren er ook die maar al te graag op de foto gingen. Na het fotograferen deelde ik wat koekjes uit. De kinderen liepen elkaar allemaal ondersteboven en uit alle hoeken en gaten kwamen kinderen gerend. Daarna hebben we nog wat kleurpotloodjes uitgedeeld, die we speciaal voor dit soort gelegenheden hadden meegenomen. Aan de moeders gaven we puntenslijpers zodat de kinderen hun kleurtje kunnen blijven gebruiken. De kinderen waren dolblij met 1 enkel kleurpotloodje. Wederom probeerden ze elkaar te verdringen, maar de easyriders dwongen de kinderen om netjes in een rijtje te gaan staan.
Na dit tafereel reden we verder door prachtige bergen, zagen we nog meer kleine huisjes waar vele mensen in woonden en zagen we in een rivier kinderen spelen, vaders vis vangen en moeders de was doen. Wat zijn we dan in Nederland toch verwend. Inmiddels hebben we heerlijk gedinneerd met de easyriders en zitten we inmiddels met zn tweeën op Jeff zn bed. Vannacht hebben we allebei een eigen bed. Met de verbranding van de zon wellicht wel zo fijn al ga ik mn ventje tegen mij aan vast missen vannacht.
Morgen is het weer vroeg dag en rijden we naar de Phong Nha-Ke Bang National Park, waar we de Phong Nha Cave gaan bezoeken. Voor nu is het, zeker voor mij, bedtijd. Ik ben bekaf en morgen wordt weer een dag vol indrukken. Vandaag hadden we in ieder geval een fantastische dag, die bijna 11 uur heeft geduurd.
Slaap lekker en tot morgen!
-
06 Augustus 2016 - 18:08
Jeanet Derksen:
Wat een mooie ervaring hebben jullie vandaag opgedaan .Om de andere kant van de medaille te zien ,laat je beseffen hoe goed wij het hebben. Wij hebben dat in Jamaica ervaren.
Geniet vooral, en smeer je goed in,de zon kan heel gemeen zijn. Slaap lekker straks en een fijne mooie dag weer morgen
Liefs mama,jeanet -
06 Augustus 2016 - 18:16
Gerard Derksen:
Zo dat was een drukke dag. Mooi verhaal. Ben ook benieuwd naar de foto's. Let goed op de verbrande onderdelen en hou het uit de zon. Groet en kusjes. -
06 Augustus 2016 - 18:26
Sandra Van Oosten:
Wat een mooie ervaring rijker! Wij zagen dat op Ilsa Margarita. Je was daar of heel arm of heel rijk. En als je dan in het arme gedeelte komt, dan ga je eigenlijk zien hoe "rijk" wij eigenlijk zijn... Fijne dag morgen en truste! -
06 Augustus 2016 - 20:08
Jeffrey En Esther:
ik ben ook een beetje op vacantie, als ik jullie reisverslag lees,ik geniet er van. doe a.j.b. voorzichtig, ook met drinken, esther je had reisverslaggeefstermoeten wordenecht geweldig. ik wens jullie nog veel pret en plezier toe. heb je vader moeten bellen, hoe je nieuwe reisverslag op de p.c. te krijgen, ik ben toch zo-n kluns, veel liefs voor jullie beiden, groetjes oma -
06 Augustus 2016 - 21:31
Roxy:
Wauw wat gaaf! Ben erg onder de indruk, wat moet het bijzonder zijn om dit zo mee te maken en wat zijn jullie enorm lief voor de mensen daar! Geniet nog van jullie verdere reis, keep us posted. veel liefs xx -
06 Augustus 2016 - 22:43
Joke Van Doorn:
Lieve Jeffrey en Esther, wat een mooie indrukwekkende dag is dit voor jullie geweest zeg, ontroerend mooi geschreven trouwens Esther, echt een goede reisverslaggeefster, en zulke mooie foto,s ook, en zo romantisch met z,n tweetjes op zo,n prive strandje en in de mooie blauwe zee, en ja, dan het meest ontroerende , het verhaal van die man die in die tunnel is geboren, en die jullie saampjes zo lief en rijkelijk een extra centje hebben gegeven, echt veel extra, ik zou het hetzelfde gedaan hebben, hoe mooi is het om 1 mens , die het echt arm heeft, zo rijk te mogen maken op zo,n mooie dag voor jullie, fantastisch toch.
Wij hopen dat er morgen nog zo,n mooie dag te wachten staat met de easy riders, geniet echt er weer van en let inderdaad op die hete zon, bescherm je er zo goed mogelijk voor.
Liefs van mama / Joke/ schoonmama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
