Druk dagje

Ook vandaag ging de wekker weer vroeg. We hebben een druk programma. Helaas blijkt de regen met pijpenstelen uit de lucht te komen. We blijven daardoor maar wat langer aan het ontbijt zitten en raken in gesprek met de Nederlanders die ook hier logeren. Ze blijken in Den Haag te wonen en jaren in Zwijndrecht te hebben gewoond. Hun kinderen zaten op Develstein. Wat een kleine wereld. Ze vertellen over een wijnhuis en we besluiten om daar morgen heen te gaan.

Even na 10 uur rijden we dan toch weg naar Fossombrone, we besluiten door het binnenland te rijden, een kwartiertje langer maar wel de moeite waard. Als we in Fossombrone aankomen is het regenen gestopt en breekt er een flauw zonnetje door. Het duurt even voor we een parkeerplekje hebben, dan vinden we er een en besluiten we eerst een bakkie koffie te doen. Daarna slenteren we over het marktje en eten we Porchetta; de reden dat we een marktje zochten. Een locale specialiteit van varkensrollade met kruiden, die je koud eet. De rollade is gemaakt van een heel varken en is daarom enorm groot, leuk om foto's van te maken. De rest van het marktje stelt niet zoveel voor, we besluiten naar de Concordiabrug te gaan zoeken. We vinden hem maar al snel, toch staan we zo niet op het goede punt. We lopen terug, halen de auto en rijden een stukje verder. Vanuit hier hebben we prachtig zicht op de brug. Zoveel Nederlanders die we in Fossombrone zagen, we weten nog steeds niet waarom, zo weinig zijn er hier. We zijn de enigen.

Vanuit hier rijden we verder naar Le Marmitte dei Giganti. Bij een miniparkeerplekje parkeren we, de andere auto's blijken enkel Nederlanders te zijn. We maken eerst vanaf de brug foto's van de rotsen en het water. Daarna gaan we op zoek naar de plek om af te dalen. Doordat het vanmorgen regende is het glad en glibberig. Het padje is ook niet een echt pad en gelukkig komt er nog een Nederlander die zo nu en dan kan helpen. Het duurde even maar dan zijn we er toch. Nog andere Nederlanders zijn helemaal naar beneden geweest, die klim durven wij helaas niet aan. Met zn allen gaan we na wat foto's te hebben gemaakt terug naar boven. Hier blijkt dat we allemaal richting de Gola di Furlo kloof gaan. Grappig.

Als we in het dorpje aankomen lunchen we eerst. Het is al drie uur geweest en ik heb echt enorme honger. Een wijntje en broodje gaan er goed in. Fijn. Daarna rijden we terug, maken we foto's van de kloof, het eeuwenoude tunneltje en de stuwdam. We genieten even van het uitzicht en overleggen waar we nu heen gaan. We gaan naar Pesaro. Daar ligt een monument voor de slachtoffers van de tweede wereldoorlog. Pesaro kent een rijke Joodse geschiedenis waardoor de Italianen hebben gekozen om het monument daar te plaatsen. Aangekomen in Pesaro blijken ze deels een kartonnenbord over het monument, een bladzijde uit het dagboek van Anne, haar persoonbewijs, ster en voorkant van haar dagboek, te hebben geplaatst. Reclame voor een festival. Jammer! Wellicht is de grond niet de beste plek voor een monument. We lopen het stadje nog wat door, ik koop nog wat make-up en we kopen daarna een ijsje. Als ik dacht dat Jeffrey enorme ijsjes kon eten, die van Joke is nog veel groter. De mijne belandt in de prullenbak. Jeff vond mijne ook niet zo lekker en dol op schepijs zal ik nooit worden. Na het ijsje zoeken we een terrasje voor een drankje en een aperitivo. We genieten van de hapjes, de wijn en Ben van het bier. De wijn is zo lekker dat we besluiten een flesje mee te nemen. En voor Ben een flesje bier, heeft hij ook nog wat.

Vanuit Pesaro rijden we naar Fano. Het is inmiddels donker geworden en we zoeken een restaurant. Helaas blijken de tips van de Italiëliefhebbers op facebook niet mogelijk. We belanden bij een pizzaria op het plein, het is er druk en we hebben geluk dat er nog een tafeltje is. De pizza smaakt heerlijk. We drinken nog wat meer wijn en na elf uur lopen we terug naar de auto. We kijken nog even bij het jazzfestival en keren dan huiswaards. We zijn moe, het was een volle en drukke dag. Morgen zetten we de wekker een half uurtje later...