Wijntjesdag

De zon scheen al fel toen we opstonden, het beloofde een mooie dag te worden. Na het ontbijt reden we naar het eerste wijnhuis. Dit wijnhuis lag gelegen in niemandsland. Een kleine 20 minuten voorbij Jesi. We hadden de tip gekregen van de Hagenezen in de B&B. En zodoende kwamen we hier uit. Het is een klein wijnhuis, ze verkopen niet in grote getalen aan supermarkten en slijterijen. Een vriendelijke medewerker van Enrico Ceci kwam ons tegemoed lopen. Hij sprak een klein beetje Engels, 3 woorden Nederlands en hands en voets. Terwijl hij het een en ander uitlegde kwamen er 2 andere Nederlanders. Oorspronkelijk uit Zwijndrecht en geëmigreerd naar Italië. Ze bleken vrienden van de Hagenezen uit de B&B. De wereld is niet klein hoor.

De wijn kost maar 1.80 per liter als je m in eigen flessen vult. Een fles van 5 liter kost 1.50 en we besloten na proeven wat flesjes te vullen. 3 om precies te zijn. Een andere wijn had hij alleen per fles. Toen we die proefden namen we ook daar 2 flessen van mee. Vervolgens proefden we wijn met kersen en ook dat bleek erg lekker. Zo lekker dat zelfs Joke 2 flessen meenam. De medewerker nam ons nog even mee naar buiten, liet de wijngaard zien, waar aan de kop rozenstruiken stonden. Dit omdat ze zo konden zien of het goed gaat met de druiven. Mooie rozen betekent goede druiven en dus goede wijn. We maakten wat foto's en Jeff plukte roosjes voor mij. Hoe lief! Echt een schatje!! Daarna pakten we de wijn in en namen afscheid. We reden naar Jesi.

Jesi is een klein stadje. We parkeerden de auto en liepen naar de oude stad. We vonden het een beetje een dode stad. Alle winkeltjes gingen, zoals gebruikelijk, dicht maar ook alle restaurantjes waren dicht. Uiteindelijk vonden we er één die open was. We aten pasta, caprese salade en broodjes zalm. Genoeg om vol van te zitten. Daarna liepen we het stadje nog iets verder door om daarna snel verder te rijden. Er was nog een ander wijnhuis wat we graag wilden bezoeken.

Onderweg naar dit wijnhuis kwamen we een ander wijnhuis tegen, hier wapperde de Nederlandse vlag en dus besloten we te stoppen. Helaas, geen woord Engels of Nederlands en binnen bleek enkel een hork van een man. We proefden wat wijntjes en kochten enkel één flesje wijn. Daarna reden we weer door. Aangekomen bij het wijnhuis Casa Leta belden we naar de eigenaar. Ze zou er met 10 minuten zijn. Wij genoten even van het zonnetje in de tuin. De eigenaresse sprak geen woord Engels maar deed onwijs haar best. Gelukkig bestaat er google translate. Ze vertelde hoe en waar de wijn gemaakt werd. Dat de druiven zicht op zee hebben en dat dat de smaak ten goede komt en dat ze na het plukken eerst nog een dagje binnen mogen rusten. Vervolgens liet ze de wijnkelder zien waar enorme vaten met wijn stonden. Ook was er Riversa wijn, deze wijn zit voor minimaal 12 maanden in een houtenvat en daarna nog 8 maanden in een fles alvorens hij gedronken kan worden. We namen wat wijntjes en olijfolie mee en reden terug naar de B&B.

In de B&B namen we even een duik in het zwembad, om ons daarna te douchen en om te kleden en naar Senigallia te rijden. Aan de boulevard vonden we een restaurantje. We bestelden een antipasti, pizza voor Ben en vis en vlees voor ons.
De antipasti was eigenlijk voor 1 persoon maar wij aten m samen. Zo groot dat we t niet eens op kregen. We hebben uiteindelijk al het vlees maar laten inpakken en meegenomen naar de B&B.