Parma je bent verrukkelijk

Omdat Thomas vandaag jarig is en zij al om 7.30 uur gingen ontbijten, gaat onze wekker al om 7.00 uur. Om 7.30 uur staan we bij t ontbijt. Een verrassing voor Thomas. We zingen met zn allen een liedje en geven dan de biertjes, die we gisterenavond hebben gekocht, samen met de zojuist zelfgemaakte kaart. Na het ontbijt nemen we afscheid van elkaar. Zij reizen zuidelijker, wij gaan Parma ontdekken. 

Eerst nog even een snelle douche nemen en onze spullen voor de stad pakken. We staan al ruim voor 9 uur buiten en wandelen rustig naar de stad. We zijn er al voor er ook maar een winkel geopend is. Dat is fijn, hierdoor is het lekker rustig en kunnen we genieten van al het moois dat Parma te bieden heeft. Na een uurtje strijken we neer op een terrasje, tijd voor thee, koffie en gebakjes. Het stikt om ons heen van de Italianen, niet zo gek, we hebben een plekje uitgekozen in een zijstraatje, daar waar veel minder toeristen zijn. 

Na onze stop wandelen we verder, helaas blijken veel winkels vandaag toch gesloten te blijven, enkel de toeristische winkels zijn open vandaag. Niet erg, we kopen wat cadeautjes, maken foto's en genieten van dit grote openlucht museum. We besluiten daarna naar de Galeria te lopen, nog een dikke 20 minuten wandelen. We komen langs een hamwinkeltje en gaan hier naar binnen. We kopen ongeveer 100 gram ham van 30 maanden oud. Jeff lust dat toch niet... 

Jeff lust dat toch niet? Dat had ik gedacht, hij wil proeven en deze ham vindt hij dus wel lekker. Dikke pech voor mij. We delen de ham, terwijl we verder lopen, dit is echt genieten. In de Galeria is het redelijk druk, gezellig druk zeg maar. We doen een drankje en besluiten om hier ook te blijven eten. Mozzarella, foccachia, hammetjes, salami's en wat salade. Helemaal prima. Terug naar het hotel is nu wel erg ver. We besluiten om een stepje van Wind te nemen. De eerste keer zijn de startkosten gratis. In plaats van 45 minuten lopen, zoeven we in een klein kwartiertje terug naar het hotel. In het hotel rusten we een half uurtje op onze kamer, voordat onze zwemtijd is aangebroken. Door tante Corona moet je je zwemtijd reserveren. Jeff is het zwemmen al snel beu en keert terug naar de kamer waar hij gaat douchen, als ik een half uur later volg, staat hij nog altijd onder de douche. Hij wel. 

Na het douchen ruimen we de rommel enigszins op en zoeken we een restaurantje om te gaan eten. Jeff vindt Ostara dei Servi. Omdat de stepjes nog voor het hotel staan en we 37 minuten wandelen toch wat ver vinden, gaan we weer op de stepjes. Wat een uitvinding. Vlak voor het restaurant parkeren we onze stepjes. 

Het vlees wordt hier in het restaurant buiten op een super grote barbecue klaargemaakt. We weten al meteen, hier gaan we voor.

We krijgen brood en worst van het huis om mee te beginnen. Dit brood is vers gebakken, voor Italianen een wonder. Jeff geniet volop van de salamiworst. Vooraf delen we een plank met hammertjes, salami en parmazaanse kaas. We worden verwend, want ook hier hebben ze 30 maanden oude ham. Ik ben verwend, andere parmaham is nooit meer lekker! 

Het vlees hier is subliem, we delen de lamskoteletten en de Tagliatta. Echt om je vingers bij af te likken. Omdat ons lichaam inmiddels schreeuwt om groente, kiezen we ervoor om ook nog een bord tomaatjes te eten. 

We sluiten de avond af met een toetje en limoncello van het huis. Top zo. De prijzen liggen hier wellicht iets hoger, het eten doet je dat meteen vergeten. 

Het is inmiddels al laat, zin in zo'n lange avondwandeling hebben we niet meer. Het is dus niet moeilijk te raden hoe wij terug keren naar het hotel.