Iets met pinda's en apen
Blijf op de hoogte en volg Jeffrey en Esther
03 Augustus 2016 | Vietnam, Hoi An
Overdag kregen we al verschillende mailtjes van Vietjetair. Steeds weer werd de vlucht met tientallen minuten uitgesteld. Op de luchthaven aangekomen bleek dat we een van de weinige westerlingen waren. De hele hal zat vol met Aziaten, vele op de grond. Een aantal egoïstisch languit slapend op 4 bankjes.
Nergens informatieborden en alles omgeroepen in t Vietnamees. Tsja if you pay peanuts you get monkeys.
Uiteindelijk, zo'n twee en half uur later, werden we met velen in een busje gepropt en naar het vliegtuig gereden. Ook hier was het weer proppen geblazen, bijna bij de buurman op schoot maar ach we vlogen.
Op de luchthaven van Danang was onze bagage er vrijwel meteen en de chaffeur van ons hotel stond keurig netjes te wachten. Hij bracht ons in ongeveer een half uurtje naar Hoi An. Onderweg steeds weer toeterend om aan te geven dat hij der aankwam. Halverwege de tocht sprong er opeens een Vietnamees uit de bosjes. De chaffeur ontweek m, met zn 100km per uur maar net. Wat een idioot! Rijden doen ze hier sowieso als gekken maar deze jongen sloeg werkelijk alles.
In het hotel aangekomen was het al laat. Schoenen moesten uit en daarna gingen we snel naar onze kamer. Een prachtige ruime kamer, een groot bed en een heerlijk grote inloop regendouche. 100x beter dan in Saigon, maar goed iets met pinda's en apen.
Vanmorgen was Jeffrey pas om 10.00 uur wakker en hij maakte mij dan ook vrijwel meteen wakker. Eerst nog wat ontbeten in het hotel en daarna op de fiets naar het strand. De fietjes zijn echt voor Vietnameesjes hoor, wat klein en laag. Voor mij niet zo'n punt maar voor Jeff... In de buurt van het strand probeert iedereen je tegen te houden, ze willen dat je je fiets bij hen parkeert voor om en nabij de 10.000 dong. Vast niet slim om te doen maar wel gedaan. We wilden naar de zee.
Daar bij een restaurantje bedjes uitgezocht, die behoorden bij de lunch die je later op de dag daar moest nuttigen. Prima, we moesten nou eenmaal toch eten. De zee was heerlijk. Fijne temperatuur en omdat er redelijk wat bewolking was, was het op het strand zeer goed uit te houden. In Nederland hadden we van iemand staalkabeltjes meegekregen die nu heel goed van pas kwamen. Tas vastbinden en huppa saampjes de zee in.
Jeffrey had vandaag zijn eerste tegenvallende maaltijd. Ik heb toen mijn lunch maar met m gedeeld waar ik later nog erg blij mee zou zijn. Rond een uur of vijf vonden we het welletjes en zijn we terug naar het hotel gefietst. Even lekker douchen, ons opfrissen, wat leuks aantrekken en dan met de taxi naar het centrum van Hoi An. Het internet vertelt dan wel dat Hoi An nog niet echt ondekt is door toeristen, maar wat een touristen zeg, de voertaal leek daar wel Nederlands. Net als de prijzen. Souveniertjes waren met een gerust hart tweemaal zo duur als in Saigon. Omdat alles al vroeg sluit in Hoi An besloten we snel iets te gaan eten. Net voordat we een restaurant binnenliepen viel de stroom in het stadje uit. Dat gebeurt vast vaker want het restaurant had een noodaggregaat. Fijn, al had die soms ook wat kuren maar dan waren er altijd nog kaarsjes. Ons voorgerecht was heerlijk, wortons, witte rozen, pancakes en springrolls. We genoten en konden niet wachten op onze hoofdgerechten. Helaas dat van mij viel na lang wachten ontzettend tegen. De vis was zooo droog dat ik die geheel heb laten staan. Jeff was zo lief om toen zijn maaltijd te delen. Was ik even blij dat ik mijn lunch gedeeld had. Met een toetje voor mij en een cocktail voor Jeff sloten we de avond af. We spraken nog even met de ober. Hij vertelde dat in de winter hier bij extreem weer sterven van de kou. We vroegen hem wat extreem was en hij zei dat hij bij 15 graden niet meer kon functioneren en de ouderen stierven...haha dat is ongeveer onze zomer.
Daarna liepen we op t gemak terug naar ons hotel waar ik nu op t balkonnetje deze blog typ. We genieten echt volop van onze vakantie en deze strand/rustdag was zeer welkom.
Morgen gaan we Hoi An verkennen en voor Jeff naar een mooi pak kijken.
Liefs Jeff en Esther
Nergens informatieborden en alles omgeroepen in t Vietnamees. Tsja if you pay peanuts you get monkeys.
Uiteindelijk, zo'n twee en half uur later, werden we met velen in een busje gepropt en naar het vliegtuig gereden. Ook hier was het weer proppen geblazen, bijna bij de buurman op schoot maar ach we vlogen.
Op de luchthaven van Danang was onze bagage er vrijwel meteen en de chaffeur van ons hotel stond keurig netjes te wachten. Hij bracht ons in ongeveer een half uurtje naar Hoi An. Onderweg steeds weer toeterend om aan te geven dat hij der aankwam. Halverwege de tocht sprong er opeens een Vietnamees uit de bosjes. De chaffeur ontweek m, met zn 100km per uur maar net. Wat een idioot! Rijden doen ze hier sowieso als gekken maar deze jongen sloeg werkelijk alles.
In het hotel aangekomen was het al laat. Schoenen moesten uit en daarna gingen we snel naar onze kamer. Een prachtige ruime kamer, een groot bed en een heerlijk grote inloop regendouche. 100x beter dan in Saigon, maar goed iets met pinda's en apen.
Vanmorgen was Jeffrey pas om 10.00 uur wakker en hij maakte mij dan ook vrijwel meteen wakker. Eerst nog wat ontbeten in het hotel en daarna op de fiets naar het strand. De fietjes zijn echt voor Vietnameesjes hoor, wat klein en laag. Voor mij niet zo'n punt maar voor Jeff... In de buurt van het strand probeert iedereen je tegen te houden, ze willen dat je je fiets bij hen parkeert voor om en nabij de 10.000 dong. Vast niet slim om te doen maar wel gedaan. We wilden naar de zee.
Daar bij een restaurantje bedjes uitgezocht, die behoorden bij de lunch die je later op de dag daar moest nuttigen. Prima, we moesten nou eenmaal toch eten. De zee was heerlijk. Fijne temperatuur en omdat er redelijk wat bewolking was, was het op het strand zeer goed uit te houden. In Nederland hadden we van iemand staalkabeltjes meegekregen die nu heel goed van pas kwamen. Tas vastbinden en huppa saampjes de zee in.
Jeffrey had vandaag zijn eerste tegenvallende maaltijd. Ik heb toen mijn lunch maar met m gedeeld waar ik later nog erg blij mee zou zijn. Rond een uur of vijf vonden we het welletjes en zijn we terug naar het hotel gefietst. Even lekker douchen, ons opfrissen, wat leuks aantrekken en dan met de taxi naar het centrum van Hoi An. Het internet vertelt dan wel dat Hoi An nog niet echt ondekt is door toeristen, maar wat een touristen zeg, de voertaal leek daar wel Nederlands. Net als de prijzen. Souveniertjes waren met een gerust hart tweemaal zo duur als in Saigon. Omdat alles al vroeg sluit in Hoi An besloten we snel iets te gaan eten. Net voordat we een restaurant binnenliepen viel de stroom in het stadje uit. Dat gebeurt vast vaker want het restaurant had een noodaggregaat. Fijn, al had die soms ook wat kuren maar dan waren er altijd nog kaarsjes. Ons voorgerecht was heerlijk, wortons, witte rozen, pancakes en springrolls. We genoten en konden niet wachten op onze hoofdgerechten. Helaas dat van mij viel na lang wachten ontzettend tegen. De vis was zooo droog dat ik die geheel heb laten staan. Jeff was zo lief om toen zijn maaltijd te delen. Was ik even blij dat ik mijn lunch gedeeld had. Met een toetje voor mij en een cocktail voor Jeff sloten we de avond af. We spraken nog even met de ober. Hij vertelde dat in de winter hier bij extreem weer sterven van de kou. We vroegen hem wat extreem was en hij zei dat hij bij 15 graden niet meer kon functioneren en de ouderen stierven...haha dat is ongeveer onze zomer.
Daarna liepen we op t gemak terug naar ons hotel waar ik nu op t balkonnetje deze blog typ. We genieten echt volop van onze vakantie en deze strand/rustdag was zeer welkom.
Morgen gaan we Hoi An verkennen en voor Jeff naar een mooi pak kijken.
Liefs Jeff en Esther
-
02 Augustus 2016 - 19:44
Jeanet Derksen:
Fijn dat jullie het zo leuk hebben.En wat het eten betreft, jullie zijn verliefd ,liefde gaat door de maag van de man.
Ik ben benieuwd of jullie een adres vinden om een mooi maatpak te kunnen laten maken voor Jeff.
Slaap lekker voor straks, geniet morgen weer van HoiAn en ik kijk weer uit naar jullie volgende blog.
Kuzzziez
-
02 Augustus 2016 - 19:44
Gerard Derksen:
Mooi verslag. Volgende keer met echt geld betalen ipv nootjes. Stenen tijdperk is voorbij. -
02 Augustus 2016 - 20:03
Sandra Van Oosten:
Wat schrijf je toch leuk! Echt super om zo jullie reis mee te mogen maken! Het was hier tussen de 18 en de 20 graden, dus hadden zij het wel errûg koud gehad! Fijn dat jullie weer een heerlijke dag hebben gehad. Truste en weer een leuke dag morgen! -
02 Augustus 2016 - 20:37
Elly Derksen :
Sluit me volledig bij je vader aan Tja en zo zie je maar dat temp zeer relatief is. Zij dragen een trui bij 20g Geniet maar van de lekkere temp Hier was het de hele huilen xx t Elly -
02 Augustus 2016 - 21:17
Joke Van Doorn:
Ik ben blij dat jullie het zo leuk hebben, en natuurlijk is dat ook even relax, zo,n dagje strand en zee.
Ik hoop dat het maatpak een mooie kleur donkergroen word voor Jeffrey, is weer eens wat anders, maar ja wat heb ik er nog over te zeggen, niks meer denk ik ?
Morgen weer een fijne gezellige dag met deze keer heel de dag goed en lekker eten voor juliie beide, en geen vis op het droge.
Liefs van ons hier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
