Heet als de zon is Saigon

Gisterenavond na het avondeten zijn we het pleintje eens van dichtbij gaan bekijken. Een bruidspaar werd daar net gefotografeerd en ook waren er opnamens van de fontein en een ijsjesmerk. Het plein leeft, is toeristisch maar is zeker wel gezellig. We besloten de avond af te sluiten op het dak van het Rex hotel. Nog een drankje, fijne livemuziek en daarna met de taxi terug naar onze bunker. Jeff sliep na een lange douche zo, maar ik voelde de jetlag behoorlijk en pas 2 uur later vatte ook ik de slaap.

Vanmorgen ging om half 9 de wekker... die hebben we gemist en iets voor 10 uur werd Jeff wakker. Snel opgestaan en hier in de omgeving voor een habbekrats super lekker ontbeten. Gelukkig voor ons was er een klein mannetje van 7 jaar oud die zowel Vietnamees als Engels sprak en voor ons kon vertalen want Engels werd hier totaal niet gesproken
Het mannetje was vriendelijk kwam helpen met stokjes eten en vertelde dat je botjes op de tafel legt want dat is afval. De bril van Jeff moest ook nog even gepast wordenen daarna vertrok hij met zn broer en ouders op 1 scooter. Jaja4 mensen op 1 zo'n apparaat. Vervolgens terug naar het hotel want we gingen van kamer wisselen. We hadden een kamer met balkon geboekt en Jeff wilde dan ook het balkon hebben. Daarna een taxi aangehouden om naar het oorlogsmuseum te gaan. Foute keuze in dit geval want de beste jongen was bang op de weg en Jeffrey moest m steeds vertellen waar hij heen moest rijden... gelukkig zijn we heelhuids aangekomen.

Voor een prikkie sta je in het museum en dan zie je welke gruwelijkheden de Vietnamese mensen zijn ondergaan gedurende de Vietnameese oorlog. En nog altijd ondervinden vele mensen hinder aan de oorlog. Door veel chemicaliën die zijn gebruikt komen er, zowel in Vietnam als in de Verenigde Staten, kinderen ter wereld dien (zwaar) gehandicapt zijn. De barakken en gevangenissen waren zo mogelijk nog erger dan die tijdens de Tweede Wereldoorlog. Verbazingwekkend is het dan ook hoe vriendelijk de Vietnamees is naar ons westerlingen.

Het museum is behoorlijk groot en gelukkig was er dan ook een klein restaurantje waar we een heerlijk broodje, Jeff een kopje koffie met hagelslag en een taartje met hagelslag en ik een gewoon taartje hebben gegegeten. Na een paar uur in het museum zijn we terug gelopen via een mooi aangelegd park naar de hoerenbuurt van Saigon. Hier zie je een beetje terug waar de musical Miss Saigon om draait en Jeff vond het één toeristische gore attractie. Overal oude westerse mannen met hele jonge meisjes. Gewoon sneu.

Eten kon je daar in de omgeving te over en dus besloten we daar ons avondeten te nuttigen. Het kost geen drol hier, daarom ook wel logisch dat ze de toeristen proberen uit te buiten. Betalen voor je servetten, 4 euro vragen voor een zitplek, doei hallo buurman, het is een spelletje wat er bij hoort. Na het eten zijn we nog even naar de supermarkt geweest en nu zitten we lekker op ons balkon. Morgen gaan we naar de Mekong. Vanavond maken we het dus niet te laat want we moeten al om 8 uur vertrekken!