Mekong

Kan dat tyfus beest zn bek niet houden! Is hoe ik vanmorgen in een zondoorlichte kamer wakker werd. Jeffrey wilde per se de bunker uit en een kamer met balkon, nou dat heeft hij geweten. De airco gaf meer licht dan een gemiddelde lamp, de gordijnen zijn flinterdun dus het zonlicht komt naar binnen en nu we aan de straatkant slapen hoor je ieder geluidje. Strakke acties Jeff. (Maar ik hou wel van je hoor)

Vandaag moesten we toch vroeg op omdat we een tour naar de Mekong hadden geboekt. Om half 9 werden we opgehaald en liepen we naar een busje waarmee we naar de Mekong zouden gaan. Helaas voor Jeff is mijn stoeltje kapot en dus moet hij mij de hele tijd tegenhouden, anders lig ik bij de achterbuurvrouw op schoot. Na ongeveer 1.5 uur rijden komen we aan bij de Mekong restplace. Een plek waar alleen maar touristen gedumpt worden en waar een snicker duurder bleek dan in Nederland. Maar lekker was ie wel ;-)
Vervolgens gingen we naar een spuuglelijke tempel met een enorme Boeddha, echt niet mooi en omdat we hier weer 25 minuten bleven liepen we even terug naar de weg. Daar zaten wat lokale winkeltjes en kochten we voor Jeff kokoskoekjes. De rest van de busroute zat hij te stralen en te genieten van zn kokoskoeken.

Niet veel later kwamen we aan bij de Mekong. Hier stapten we uit de bus en gingen we met een boot verder. Eerst naar een eiland waar kokosproducten werden gemaakt. Onze gids Phong liet zien hoendat gedaan werd. Hij maakte een kokosnoot kapot en liet zien hoe je er melk uit kreeg. Vervolgens werd er snoep van gemaakt. Vrouwen zaten daar om het snoep vliegensvlug in te pakken. Deze snoepjes mochten we daarna proeven. Nou als Jeff wat kilootjes is bijgekomen, dan weet ik wel hoe dat komt...

Na dit eilandje vaarden we naar een iets groter eiland waar de lunch werd geserveerd. Een stukje varken, wat boontjes, rijst en eindelijk loempia's! Helaas was het eten van mindere kwaliteit dan wat we tot dan toe gewend waren. Na het eten hadden we nog eventjes tijd om over het eilandje heen te lopen. Even bij de krokodillen kijken, waar ik Jeff moest tegenhouden om t vervelende Chinese ... kind niet over de railing te gooien, en wat hangen in een hangmat waarna het alweer tijd was om naar de boot te keren en naar Phong te luisteren. Phong is een grapppige Vietnamees, alles is "flee for you". Ook vertelde Phong dat hij al 28 is en bijna jarig en... nog vrijgezel. Mocht er dus iemand interesse hebben....

Op het volgende eilandje kregen we wat tropische vruchten en thee, waarna een aantal dames en heren prachtige Vietnamese liederen ten gehore brachten. Vervolgens kwamen ze langs met een mandje. De Europese mannelijke touristen waren een beetje dom, zij dachten dat dit was om het afval in te gooien. De vrouwtjes bleven erg lang staan maar niemand deed er Dong in. Moeten ze ook maar niet vals zingen! Hierna liepen we naar kleine bootjes waar we met 4 personen in rond werden gevaren. Best leuk en heerlijk fris. Jeff en ik hebben heel wat foto's gemaakt en ik had heel wat bekijks omdat ik achterstevoren was gaan zitten zodat ik met Jeff gezellig kon babbelen. Na het tochtje kregen we honing met thee en wat koekjes te eten, natuurlijk met de bedoeling dat we deze zouden kopen, en mochten we een slang vast houden. Help wat vond ik dat eng! Jeffrey was veel stoerder en hield het beestje zonder pardon vast. Vanuit daar keerden we terug naar het vaste land.

Een ritje van ruim 2 uur in het busje hadden we nu nog voor de boeg. Gelukkig heb ik, net als op de heenweg, lekker tegen Jeff aan kunnen hangen en nog wat extra slaap gepakt. Jeff heeft ook nog wel wat pogingen gedaan maar meer dan hazenslaapjes werden het niet. Ook in de bus bleven we ons verbazen over de scootertjes, waren we eerder al geshockeerd dat er met t grootste gemak 4 mensen op een scooter gingen. Nu zagen we zelfs 6 personen op een scooter. Vader voorop, twee kinderen tussenin, moeder erachter en twee baby's in haar armen. Hoe dan? Zoals Jeffrey zei, waarom een auto kopen waar vier mensen in passen als je met zn zessen makkelijk op een scootertje past. De terugweg leek overigens veel langer te duren, ondanks het feit dat we betere stoelen hadden. Wellicht was het de vermoeidheid of het verlangen naar lekker eten.

De zon gaat hier trouwens al vroeg onder, rond een uur of zeven is het echt donker en heb je dus al snel het gevoel dat het laat is. We eten hierdoor automatisch ook veel vroeger dan we thuis gewend zijn. En dan eten we nog laat, want de Vietnamees eet rond de klok van 5 uur, kom je na 6 uur aan dan zijn de Vietnameesjes alweer verdwenen. Klein zijn ze ook, de stoeltjes en tafeltjes in de restautantjes ook. Veelvoudig hebben we het idee dat we in een poppenhuisje zijn beland en wij zijn helemaal niet zo heel groot...

Vanavond terug gelopen vanuit de het droppunt tot een straatje waar we gisteren veel locals zagen eten. Vanavond zijn wij hier ook neergeploft en wat hebben we genoten. Jeff koos voor beef van de barbecue en ik voor vis. Deze vis werd uit een bak met water gehaald en vers bereid. Samen met soorten sla en komkommer werd mij geleerd hoe ik dit alles in rijstbladen moest eten. Ik heb gesmuld en serieus het kost hier helemaal niets!

Nu chillen we nog even in het hotel, morgen gaat de wekker heel vroeg, gaam we naar de Chu Chi tunnels en daarna met Piers en zijn ouders (kennissen van esther) wat drinken. In de avond vliegen we dan naar Danang waar we worden opgehaald om naar Hoi An te gaan.