Keelpijn

Na het ontbijt liepen we naar de pick en go, een soort supermarkt. We kochten wat drinken, croissantjes, dropjes voor onze zere keel en wijngums voor Jeff zn buikje. Daarna liepen we terug naar de auto om richting de bergen te rijden.

In eerste instantie reden we verkeerd. Daarna vonden we al snel de weg en reden we de bergen in. We betaalden entree voor het wandel gedeelte en kochten een kaart. We kozen voor de route van ruim 2 uur. Even lekker wandelen. Het uitzicht werd steeds mooier. Onderweg kwamen we mensen tegen, geboren in toenmalig west en oost-afrika maar met hun roots in Nederland en Engeland. Ze vertelden dat hun oma uit een klein dorpje in Nederland kwam. Het heette iets van Zwijndrecht ofzo. Nou of dat niet bekend is. Haar oma, zelf was ze ook al tegen de 70, was geboren in Dordrecht en heette Van Dijl. Daarna liepen we verder naar de top. Hier aten we onze croissantjes op en maakten we een serie foto's. Esther klom nog even verder alvorens we terug gingen.

Mijn keelpijn werd helaas steeds erger, slikken werd moeilijker en praten was al helemaal geen optie meer. We skipten ons middag programma en reden terug naar ons verblijf. Hier hebben we wat gehangen, Jeffrey in de zon in de tuin en ik al slapend op bed. Jeff wilde nog wat gaan wandelen in t dorpje want hij verveelde zich. Ik besloot met m mee te gaan want vond het best zielig. We dronken ergens iets, we (probeerden) een hamburger te delen en kregen springrolls van het huis. Slikken werd steeds moeilijker en dus besloten we onze avondreservering helaas te annueleren. We waren zo blij dat we bij Le petite Colombe een reservering hadden en nu konden we niet gaan.

De hele avond hebben we op bed gelegen. Een beetje gehangen, in bad gelegen en een boek gelezen. Ja ook die is uit. Hopelijk voel ik mij morgen beter...