Italianen, laat ze maar pizza bakken

Het is alweer pakdag en dus staan we vroeg op. Ik begin in de slaapkamer met pakken terwijl Jeff gaat douchen. Daarna neem ik een douche en maakt hij ontbijt. Dan ruim ik de spullen uit de badkamer op en genieten we van een ontbijtje. We halen de spullen uit de koelkast, stoppen ons bestek weer in een doos, net als de hagelslag e.d. We zijn bijna klaar voor de verhuizing.

De afgelopen dagen hebben we 2 wassen gedraaid, een met voornamelijk handdoeken en 1 met vieze kleding. Terwijl Jeff de auto gaat halen, 5 minuten lopen en 8 minuten rijden, strijk ik de jurkjes, broeken en shirts uit die was. Wat bof ik thuis met een stoomstrijkijzer, hier hebben ze nog zo'n ouderwets metalen ding zonder stoom! Ik stop de gestreken kleding in de koffer en samen met Jeff haal ik alle spullen naar beneden. We laden de auto in en rijden 40 minuten verder.

We komen aan in Marotta, hotel Sole. De kamer is nog niet gereed maar onze ligbedjes op het strand wel. We laten de spullen in de auto, de medicijnen achter in de koelkast van het hotel en nestelen ons in onze stoelen op het rustige strand. Geen rijen en rijen met bedjes, maar ruimte en een paar rijtjes met stoelen. Prima. Om 12.15 uur lopen we terug naar het hotel. We kunnen onze kamer in en verfrissen ons even voordat we gaan lunchen. Na de lunch halen we de spullen uit de auto, richten we onze spullen in en gaan we terug naar het strand.

We liggen nog maar net als we wederom een keiharde scheet horen. Niet normaal. Jeff heeft de tranen in zijn ogen staan. De dikke oudere Italiaanse vrouwen hebben echt 0,0 schaamte en floepen er heel wat uit. Hoe dan!

Verwend met het zeewater zijn we trouwens niet, het vorige strand was gewoon heel koud. Hier is het water een stuk aangenamer! We zijn dus lekker vaak in de (ondiepe) zee te vinden. Bijtijds verlaten we het strand want om 19.45 uur begint het diner en we willen ons eerst nog wat opfrissen.

Er is een grote salade bar, waar naast groente en salade ook mosselen en aardappeltjes te vinden zijn. Jeff had geen aardappeltjes, die was hij vergeten. Zo zielig!
Ik gaf Binkie een aardappeltje, hij kauwde, opende zijn mond en liet het er uit rollen. "Gadverredamme, wat geef jij mij nou? Mijn schoenzool is nog beter weg te kanen!" En hij schonk zich zelf een groot glas wijn in. Schuddend met zijn hoofd, herhaalde hij mompelend; "zelfs mijn schoenzool is nog beter weg te kanen."
Nou de rest van de maaltijd was alleen nog maar giechelen, lachen en flauwigheid. Tsja, sommige dingen kunnen die Italianen echt niet. Aardappelen bakken, friet bakken en croissants maken zijn daarvan de grootste voorbeelden.

Na het eten lopen we even naar het dakterras, waar we een prachtig uitzicht hebben. Daarna lopen we de straat uit om te kijken wat hier nog te beleven is. Er staat een kermis met 2 attracties en that’s it. We lopen terug, kopen nog een ijsje en gaan dan naar bed. Het is tijd om te gaan slapen.

Morgen weer een zware dag aan het strand!