Eindelijk weer eten bij Nonno Franco

Het was de laatste keer dat de wekker ging in Oostenrijk. Alsof we het wisten, even voor 6 uur waren we beiden wakker. Een beetje mijn schuld. Mijn suiker was enorm hoog en dus moest ik bijspuiten en tsja, daar werd Binkie wakker van. Sorry! Geen idee ook hoe dat kwam. Rond 1 uur was er nog niks aan de hand en vlak daarna ben ik gaan stijgen. Gelukkig hoef ik vandaag niet teveel te doen.
Een kwartier later dan gepland, voor ons is dat een hele prestatie, rijden we weg. Dag Oostenrijk, hallo Italië. In ongeveer 40 minuten zijn we Oostenrijk uit en bevinden we ons in Italië. We rijden nog maar net in Italië als er een steen(tje) op de voorruit beland; flinke buts en dus moeten we contact hebben met de verzekering. We kunnen hier naar een Carglass. Niet veel later nog veel meer pech. De airco stopt er mee. Vraag ons niet hoe, maar t wordt echt bloedheet. Als we rijden koelt het nog wel een beetje, maar zodra we stilstaan is het net alsof we in een oventje zitten. Hoe deed men dat vroeger? Toen er nog geen airco bestond?

Iets na 15.00 uur komen we aan in het hotel. We checken in, slepen onze zooi naar boven en genieten even van het prachtige uitzicht. Jeff gaat even douchen, de ingang van de douche blijkt echt super smal, buik inhouden om er in te kunnen stappen. Haha, geen toetje vanavond voor hem.

Daarna stappen we in de auto en rijden we naar wijnhuis Garofoli, we besluiten de kannen achterin de auto leeg te laten, door niet ook nog naar Ceci Enrico te rijden. Wel kopen we flink wat flesjes wijn en een fles olijfolie. Daarna rijden we door naar Portonovo. We genieten aan het strand van het zonnetje en twee colaatjes zero. Om half 8 lopen we naar Ristorante Emilia. We spreken de eigenaresse en ook opa Franco leeft nog. Hij komt over een uurtje. Dat wordt vast weer bloemen op tafel.

We genieten van meloen, pasta en een salade caprese vooraf. Daarna een mixed fish en monkfish natuurlijk. Dat is tenslotte waar we voor komen. We genieten van het uitzicht, de omgeving, het eten en il nonno. Wat een man. Even snel zn mondkapje af voor een foto. In het Italiaans steeds vragen stellen en natuurlijk weer een enorme vaas met bloemen op tafel. We sluiten de avond af met een panna cotta, wat anders en rijden dan terug naar het hotel. We gaan redelijk op tijd slapen. Morgen moeten we ruim 9 uur rijden, we willen dus vroeg aan het ontbijt zitten en wegrijden.

Slaap lekker!