Let it go, let it gooo

Iets voordat de wekker ging, werden we wakker, of nuja werd Jeff wakker van mijn alarm. Hypo is in aankomst. We stonden snel naast ons bed en liepen naar beneden voor het ontbijt. Bij aankomst begrepen we dat dit 25 euro per persoon moest kosten. Wat een weelde... wel 12 schalen met verschillende soorten yoghurt, bakken met fruit, salades, vleeswaren, vis, kazen, eieren, pannenkoeken, warm eten, croissants, broodjes, met chocolade gemaakte warme chocomel, echt je kon het zo gek niet bedenken of het was er.

Ik was tevreden met 2 kleine croissantjes, meloen, pannenkoekjes, thee en warme chocomel. Jeff ging voor broodjes, pannenkoekjes, yohurt, koffie, koffiebroodje, eieren en kaas. Met volle buikjes gingen we terug naar onze kamer. We hadden alle tijd om uit te checken, dus eerst maar even lekker douchen, toen de spullen weer terug inpakken, de snoepjes van gisterenavond in de koffer proppen en op naar de luchthaven. Onderweg spraken we nog wat anderen, de meesten van de vlucht van gisteren. Zij kunnen pas woensdag naar hun eindbestemming, we hebben ergens nog iets van geluk.

Op de luchthaven stond een enorme rij bij de incheckbalie, niet normaal. De vrouw die ons gisteren te woord stond, zat bij de businessclass incheck en omdat we gisteren zo vriendelijk bleven, konden we bij haar inchecken. We werden direct geupgrade naar business en 5 minuten later konden we al naar de security. Hier eenmaal doorheen zochten we de businesslounge op, waar we genoten van wat hapjes, cola, koffie, snoepjes, toetjes en soep.

Om 13.25 uur liepen we naar de gate, waar 15 minuten later nog niemand mocht inchecken, terwijl wij om 13.30 uur moesten boarden. Niet veel later kwam er al politie aanlopen en even waren we bang voor hetzelfde drama als gisteren. Gelukkig viel dit mee.

Aan board zaten we lekker helemaal vooraan. Dik ruimte, 1,5 stoel per persoon en op deze korte vlucht werden we ook nog voorzien van sandwiches en drankjes. Als we zo doorgaan komen we tonnetjerond terug. Zeker nu we stoppen in Londen en ik daar zeker chocolade ga shoppen!

Eenmaal van het vliegtuig af, rennen we door de luchthaven, Jeff gaat richting de bagageband en ik ga zoeken naar British Airways, om ervoor te zorgen dat we morgen in ieder geval naast elkaar kunnen zitten op de vlucht. Het heeft wat voeten in de aarde, de stewardess die ik spreek, vertelt aan haar baas dat het ons uitgestelde honeymoon is door Covid, dat we al pech hadden in Düsseldorf en nu ook nog in Londen moeten zijn en uiteindelijk krijgen we 2 plekjes naast elkaar. Ze waarschuwt ons wel, de vlucht is overboekt, dus wees morgen optijd. Ook dat nog. Zodra het geregeld is, vlieg ik weer naar beneden, waar Jeff ook net klaar is en we spoedde ons naar de Underground. We hebben snel tickets en nog sneller een voertuig.

Een uur later staan we op Covent Garden. Het is bloedheet, dik 30 graden hier en wij staan er met dikke kleding en flink bagage. Het is gelukkig maar 6 minuten lopen, over hobbeltjes en scheve stenen naar het hotel. Hier blijken we 4 smalle trapjes op te moeten. Gelukkig kan de grote koffer, die hebben we niet nodig, beneden blijven staan. De kamer is, zoals je mag verwachten in Londen, klein. Het bed is 180 cm lang en 120 cm breed. Hierbij stilstaan hebben we geen tijd voor, we frissen ons op en gaan dan heel snel naar het Royal Theatre. We hadden de afgelopen dagen maar 1 motto: “let it go, let it goooo". Eens kijken hoe dat hier klinkt. Onderweg kopen we een flesje water, 6 repen chocola en 2 zakken met minstrels. Tsja, als je dan toch in het Verenigd Koninkrijk bent...

Eenmaal bij het theater hebben we nog 20 minuten voordat de voorstelling begint. We kopen 2 tickets op rij 3, schud je portemonnee maar leeg, bezoeken het toilet, halen een drankje en gaan dan snel naar onze plekjes. Wat een topplekken! Voor ons precies wat kinderen, waar we dus lekker overheen kijken en al snel zijn we al het gedoe vergeten. We genieten, dit zit goed in elkaar. Mooie dans, mooie visuals, goed acteerwerk en een werkelijk waar, fantastische kleine Anna! Het slot van de 1e akte is fenomenaal, 3 lagen kippenvel, wat een knaller van een pauze. Met een drankje genieten we buiten even van het zonnetje, we kijken ook nog even in het winkeltje, Jeff is natuurlijk gek van Olafje en dus kopen we voor hem een sleutelhanger. Daarna gaan we terug de zaal in voor de 2e akte. We hebben een topavond en genieten beiden met volle teugen. Dit maakt alles goed, deze voorstelling hadden we niet willen missen. What a joy!

Na de show zoeken we net buiten Covent Garden een Italiaan op. Hier spreken ze nog Italiaans en weten ze wat ze doen. We genieten van een goede pizza en heerlijke pasta. Daarna wandelen we rustig naar de London Eye en bekijken we de Big Ben. Jeff is nog nooit in Londen geweest en dus moeten we in deze korte tijd, zoveel mogelijk zien. We lopen in een half uurtje maar Buckingham Palace, even kijken of we op de thee kunnen bij Elisabeth. Helaas is zij niet thuis. Daarna wandelen we terug naar het hotel. We hebben vandaag flink wat stappen gezet en vallen dan ook moe en tevreden in bed.