Op ontdekkingsreis in Oaxaca

De jetleg zorgt ervoor dat we niet heel erg laat wakker zijn. We douchen op het gemakje en lopen dan naar Boulenc, een ontbijttentje wat door iedereen wordt aangeraden. Na een kwartiertje wandelen, onderweg kwamen we prachtige muurschilderingen tegen, komen we aan bij Boulenc. Er staat een flinke wachtrij en we moeten dan ook zeker 20 minuten wachten op een tafeltje. Het is maar te hopen dat het de moeite waard is...

De mini-croissantjes die we eten zijn voortreffelijk, net als de pannenkoekjes en de toast met advocado. Godnondeju smullen hier zeg. Om maar niet te spreken van de warme chocolademelk, het is hier allemaal zo lekker. We weten zeker dat we hier nogwel een keer terug komen.

Na t ontbijt lopen we naar de 2 bekendste martken van Oaxaca. Eerst bezoeken we Juanogwatmarkt. Een enorme markt vol troep, teringzooi, wat fruit en mezcal. We hebben het al snel gezien. Dit is niet ons ding. Daar bezoeken we de 20 november markt. Hier vind je vooral veel eten, het is dat we net ontbeten hebben... en heel veel. Ook kun je hier vlees kopen. Hele kippen, met de poten er nog aan, varkenshoofden en poten, je kunt het zo gek niet bedenken of het is er en het allermooist, je krijgt er gratis vliegen bij. Wij doen het met wat kleine banaantjes en gele passievruchten.

Vanuit hier lopen we naar Zocalo, het centrale plein van Oaxaca. We besluiten een drankje te doen en zien dan een enorme demonstratie. Daar kunnen de boeren in Nederland nog iets van leren. Het gaat over iets politieks, weer eens wat anders dan genderneutrale toiletten. Terwijl we wat zitten te drinken komt een klein meisje armbandjes verkopen. De meeste zijn niet zo leuk of bijzonder maar er zit er eentje tussen, tsja ik ga voor de bijl en koop er eentje. Kindje blij en ik blij. Na het drankje lopen we terug naar Boulenc voor wat broodjes en dan pakken we een taxi naar het hotel.

De planning is om even te gaan zwemmen, maar de weergoden zijn het daar niet mee eens. We blijven in de hotelkamer en bedenken wat we morgen gaan doen. Onderrussen genieten we van de banaantjes, passievrucht en croissantjes. Er zijn voldoende tours te boeken, toch hebben die allemaal niet wat wij willen. We willen in de ochtend naar Hierve el Agua, zodat we er zijn voordat het druk wordt. Ook zitten we niet te wachten op verplichte Mezcal proeverijtjes en bezoekjes aan fabrieken waar je voor de hoofdprijs Mezcal kunt kopen. Een snelle rekensom leert ons ook dat we niet veel duurder uit zijn, wanneer we kiezen voor een taxi. Hiervoor betaal je 250 pesos (12 euro) per uur en een tour kost al gauw 820 pesos pp. We reserveren via het hotel een taxi voor de volgende ochtend 8 uur. Top ideetje.

Daarna zoeken we een eettentje uit, in de buurt zit iets met een dakterrras dat op googlemaps erg hoog scoort. We lopen er heen, heel het restaurant is uitgestorven en de eigenaar is onwijs vriendelijk. Hij vertelt ons waar het wel druk is en waar je heerlijk kunt eten. Ook vertelt hij over de omgeving. Terwijl we naar beneden lopen hebben we t er over dat t eigenlijk wel jammer is. Buiten willen er net 2 mensen naar binnen gaan en dus besluiten wij om hier toch te eten.

We genieten van onwijs lekkere kaasrolletjes, daarna guacamole, Jeff met sprinkhanen en een soort pizza met mole (chocolade mole) gouda, oaxacakaas, tomaat, avocado en vlees. We eten voor nog geen 2 tientjes onwijs lekker. Wat een geluk. Onze smaakpapillen hebben zeker geen vakantie!