We zijn er bijna we zijn er bijna

Vandaag komen we aan op onze eerste plaatst van bestemming. Gezien de gordijnen hier totaal niet verduisteren zijn we vroeg op en vertrekken we vroeg. Omdat de mac om de hoek zit, ontbijten we daar. We scoren nog twee prachtige blauwe glazen en gaan dan op weg.

Onderweg staat er een stop gepland bij Hotel Schloss aan de Fernsteinsee voor een bakkie. Helaas regent het onderweg. Om bij het hotel te komen moeten we binnendoor. Niet erg want op de snelweg staat een file van dik anderhalf uur dus deze route is sowieso sneller. We rijden de snelweg af en bij de rotonde staat politie. Verdorie, dat hadden we gelezen, de politie wil dat iedereen via de snelweg gaat en zal ons terug sturen. Ze vragen waar we heen moeten en ik geef als antwoord Hotel Schloss aan de Fernsteinsee. We mogen doorrijden! Wat een bof, geen file voor ons, de mooiere route en straks een bakkie doen in het kasteel.

Helaas blijft het regenen, ook wanneer we een drankje doen bij het kasteel. Dat is jammer, nu is het niet echt de tijd om er rond te lopen. Binnen is het echter al prachtig, net als de prijs voor een bakkie thee, jawel 3.80 voor heet water en een zakje. Ach ja. Daarna lopen we naar buiten, maken we nog wat foto's van de Fernsteinsee en dan rijden we verder.

Twee uur later komen we aan in Misurina. Het komt helaas nog steeds met bakken uit de hemel. We checken in, gaan naar onze kamer en zijn blij met het geweldige uitzicht. We kijjen zo op het meer uit! Als we de spullen uit de auto hebben gehaald gaan we een pizza eten bij Edelweiss, het restaurant naast het hotel. Terwijl we daar zitten knapt het weer op. Na het eten gaan we terug naar het hotel waar we andere schoenen aantrekken en besluiten we een rondje om het meer te gaan lopen. Wat een prachtig meer is het. We maken volop foto's en genieten van alles wat we zien. Na de ronde om het meer bestellen we in het hotel een apfelstrudel, helaas is die aan de droge kant. Daarna rusten we wat op de kamer en kijken we een aflevering Homeland op Netflix.

Het is bijna tijd om te eten, we wandelen nog even naar het einde van het dorp. Hier staan veel koeien en we besluiten door het onkruid (wat behoorlijk hoog staat) te lopen om de koeien, met de bergen op de achtergrond, op de foto te zetten. Jeff krijgt nog wat stroomschokjes en daarna lopen we terug naar het hotel, waar we samen een pasta en wat vlees delen. Natuurlijk kiezen we beiden voor een panna cotta en omdat Jeff er zo van zit te smullen bestel ik er voor hem nog 1.

Dan is het tijd om op de kamer nog wat uit te buiken, een serietje te kijken en te gaan slapen. Morgen gaan we de Drei Zinne bekijken.

Hier vind je foto's https://journi.app.link/m5vW4NwgyY