Een olympische dag

Dit jaar kiezen we ervoor om iets meer rust en ontspanning in te plannen in de vakantie, zodat we na de vakantie niet meteen weer toe zijn aan vakantie. Het is dan ook al 8.15 uur als de wekker gaat. We doen rustig aan en het is al na half 10 als we aanschuiven bij t ontbijt. Vers fruit, American pancakes, yoghurt, brood, kaviaar, eieren, bacon, als je wilt kun je hier in één keer 20kg aankomen. Wij doen het rustig aan, al gaan American Pancakes er natuurlijk altijd wel in.

Na het ontbijt wandelen we richting de Olympische Skischans. Vanuit het hotel een minuut of 20 wandelen, voornamelijk stijgend. Het uitzicht is vanaf daar al prachtig. We hebben geluk, er is iemand aan het trainen en dus kunnen we zien hoe het skispringen, welliswaar in de zomer, eraantoe gaat. Indrukwekkend. We besluiten om met de stoeltjeslift naar boven te gaan, zodat we nog meer van het uitzicht kunnen genieten. Bovenop is het welliswaar iets frisser, het uitzicht is prachtig en ook vanaf hier zien we de springer weer springen. Daarna dalen we de 936 traptreden af. Of dit de slimste keus was, al snel speelt mijn knie weer op. Eenmaal beneden wandelen we rustig verder. Kletsen we nog wat met andere Nederlanders en daarna gaan we terug naar het hotel. Hier nemen we even rust, lunchen we en maken we plannen voor de middag.

Het is een kleine twintig minuten wandelen richting Maihaugen. Daar ligt ook het Olympisch museum en als je met een olympischespelenjunkie op pad bent, moet je daar wel heen. We betalen de stevige entree en wandelen dan binnen. Eerst worden we welkom geheten door lichtgevende ringen en daarna gaan we terug in de tijd, heel ver terug in de tijd. Naar de tijd waarin de olympische spelen nog plaats vonden in Olympia, in Griekenland. De tijd waarin er maar 6 sporten waren en enkel mannelijke Grieken mochten meedoen. Door oorlogen werden de spelen verboden en in 1894 richtte Pierre de Coubertin het IOC op. In 1896 waren de eerste moderne Olympische Spelen zoals wij ze nu kennen. Verder krijgen we uitleg over het ontstaan van de ringen (nee niet de werelddelen) hoe de ringen wegens het printen op een gegeven moment een onderbreking kregen, wat later weer werd aangepast en dan zijn we opeens in 1952, toen de eerste editie van de winterspelen werd gehouden. Deze vonden plaatst in Oslo en daar zijn de Noren maar wat trots op. Sinds 1994, de spelen van Lillehammer vinden de winterspelen en zomerspelen niet meer plaats in hetzelfde jaar. De spelen van 1994 zijn ook de eerste Olympische Spelen waar ik (Esther) zelf herinneringen aan heb. Ik weet nog goed hoe die onwijs grote man, met enorme benen in dat glimmende rode pak alles won. Nouja, de afstanden die er toèn toededen voor Nederland. Natuurlijk ligt er in dit museum zo'n rood pak van hem, net als een medaille en zijn olympische schaatsen.

Eenmaal buiten het museum willen we eigenlijk iets gaan drinken in het stadje. Ware het niet dat we de insuline op de hotelkamer hebben laten liggen en dus wandelen we weer rustig terug. Jeff is dan eigenlijk ook best moe en doet een powernappie. Ik lees mijn boek uit en daarna frissen we ons op om naar het sushi-restaurant te wandelen. Ook weer een wandeling van een flink kwartier.

We eten bij M.Neko voortreffelijke Sushi. De rauwe zalm is gratis als je een review achterlaat; dat doen we dus (scheelt toch 12 euro). Het eten is echt ontzettend lekker. We genieten van alle verschillende sushi's, met name diegene met zalm. Het is te merken dat de zalm hier nog verser dan vers is. Met ontploffende buikjes staan we weer buiten. Ons was overigens verteld dat Noorwegen duur is, dit klopt ook wel. Een colaatje ligt rond de 5 euro maar dan krijg je wel bijna het dubbele als in Nederland. De sushi was ook echt niet goedkoop, maar als je gaat eten bij een all you can eat sushi ben je niet goedkoper uit. Je hebt hooguit wat meer verschillende sushi's gegeten.

Met dikke buikjes lopen we door de hoofdsraat van Lillehammer. Het is hier niet echt bijzonder en dus besluiten we terug te gaan naar de hotelkamer. Onderweg zien we een smal bospaadje. We kijken elkaar aan, lopen er langs, kijken nog een keer en knikken dan, die gaan we proberen. We lopen nog niet zo lang over het dunne slingerende paadje als we langs een waterval lopen. Het dendert hier echt kneiterhard naar beneden. We lopen verder en alweer zien we de waterval, hier lijkt het water nog harder te stromen. Wat een goede keus was dit weggetje zeg. Nog mooier, wanneer we bij t einde van het paadje zijn, staan we bijna recht voor het hotel.

Met een bakkie thee en koffie nestelen we ons op het grote gezamenlijke terras. We zijn niet de enigen, er worden spelletjes gespeeld, wijntjes gedronken, iedereen sluit hier de dag af. Na een tweede bak koffie en thee vinden we het mooi geweest. Morgen reizen we verder, het begint fris te worden en dus is het tijd om ons bed op te zoeken en de oogjes te sluiten.

Benieuwd naar de foto's? Die vind je hier: https://journi-alternate.app.link/XvS30fhrOBb