Vertraging en hoe!

De nachtvlucht met KLM was prima. Er werden halverwege de nacht nog ijsjes uitgedeeld, drankjes, je kon koekjes en chocolaatjes en nog meer drankjes zelf halen. De nacht was zo voorbij. Jeff heeft wat liggen slapen, ik nog twee filmpjes gekeken en daarna ook wat geslapen. Een uur voordat we in Xiamen aan zouden komen kregen we nog een ontbijtje. Wat Yoghurt, brood, fruit en iets ondefineerbaars.

Eenmaal in Xiamen begon de pret pas echt. Vingers scannen, visum halen, alle bagage door een scan; mijn sensoren mogen dat niet en leg dat maar eens uit hier. Engels spreken ze namelijk niet. De Nederlander naast ons had geen linkerhand, dat leverde ook een prachtige situatie op bij het vinger scannen. Nu we door de immigratiedienst waren konden we verder. We liepen de hal uit en zagen toen opeens onze koffers op een bagageband. Die zouden worden doorgelabeld! Wij weer terug, op een telefoon van een Chinees met een vertaalprogramma in het Engels het verhaal uitleggen en toen mocht ik terug. Daar ging een mannetje met onze koffers, hij bleek van Xiamen Airlines en ging onze koffers verder brengen. Kon ik weer terug in die rij.

Vervolgens nog 2 keer alle bagage door de scanner, weer uitleggen over de sensoren, weer werd er niets van begrepen, lachen, vriendelijk kijken, ze deden echt hun best maar het begrijpen? Niet dus, gelukkig kregen we de doosjes uiteindelijk mee. Eentje moest er deels open maar toen was het prima. Gelukkig! We moesten naar gate 10 en hier stonden we recht voor. Even een drankje halen, mooi niet dus, enkel betalen via wechat, Chinees geld of een Chinese bankpas. Gelukkig was er een vriendelijke zakenreiziger die voor ons 2 drankjes kocht. Dank!

Nu begon het lange wachten, nog 2 uur voordat we zouden vliegen, dat werden er 3, toen 4, vervolgens naar een andere gate. Hier kwamen we een Nederlands stel met hun dochtertje Esther tegen, de moeder was van origine Chinees en de vader half Thais. Zij konden ons gelukkig meer informatie geven doordat zij de taal wel spraken. We kregen een pakje drinken, wisselden weer van gate, moesten daar weer wachten om uiteindelijk met een busje naar het vliegtuig te gaan. Hier ontstond ook een leuke situatie, dit vliegtuig was heel anders genummerd dan het oorspronkelijke vliegtuig. Gelukkig was het vliegtuig half leeg waardoor het plaatsnemen vlot verliep. Even tegen zes uur ‘s avonds, ruim 4 uur later dan gepland vlogen we dan toch naar Bangkok. Eindelijk, op de luchthaven verveelden we ons kapot, geen geld, wel internet maar geen Whatsapp, google, gmail, facebook, LinkedIn en ga zo maar door, we hadden zo gehoopt deze uren aan het zwembad te spenderen...

In het vliegtuig werden we volgepropt met water, we zaten met zn tweeën in een rijtje toen de stewardess vroeg: "two?" Waarop wij bevestigend knikten, vervolgens kregen we p.p. 2 flesjes water, ach ook goed. We hadden tenslotte net pas 2 watertjes gehad. Daarna nog wat rijst met vis en voor we het wisten waren we in Bangkok. We liepen in een moordend tempo naar de immigration, fijn dat we dat deden we waren er nog maar net en toen stroomde de rij vol. Wij waren hierdoor lekker snel door de immigration heen. Wat een verschil met China, vriendelijkheid, snelheid en duidelijk plezier in hun werk. De koffers kwamen vrij snel daarna. Met onze spullen gingen we naar de kelder van de luchthaven, euro's wisselen voor Bahtjes. Ook boven kon dit al, maar we hadden ergens gelezen dat je in de kelder meer bahtjes kreeg dan boven. Dit klopte, kregen we boven net iets meer dan 33 bahtjes voor een euro in de kelder kregen we er bijna 35.5.
Met de Bahtjes op zak terug naar boven, beiden een simkaart gekocht, voor nog geen 8.5 euro pp hebben we belminuten en 8gb internet, om daarna het hotel te bellen dat we er waren. Niet veel later was de chauffeur er en reden we naar het hotel.

In het hotel kregen we een upgrade van de kamer. Een snelle douche, andere kleding en dan nog wat gaan eten. Helaas was alleen de Mac nog open en schoven we zo wederom Mac naar binnen. Zo eten we er nooit en zo in 24 uur twee keer. Daarna liepen we terug naar het hotel. Snel ons bed in, waar we als een blok in slaap vielen.