Propvolle, snikhete, maar fantastische dag

Om acht uur zouden we voor onze dagtour worden opgehaald. Dat betekende wederom een wekker zetten. En vroeg ook! Nog voor 7 uur ging de wekker. Even douchen, laatste spulletjes pakken en toen bleek Jeff zijn creditcard kwijt te zijn. Tsja is t niet z'n mobiel of zonnebril, is het wel wat anders. Ik ben zo blij dat zijn hoofd vast zit. De hele kamer op zn kop, maar niet te vinden. Naar de receptie, ook hier niks gevonden. Bellen naar de winkel waar we gisteren waren, ook niks. Bellen naar bank, haha grapje, 35 bahtjes beltegoed is zo op. Dan maar proberen via de chat van de bank. Al met al waren we ruim op tijd klaar en bleek het busje dik 25 minuten te laat. Beetje jammer. Dat is minder tijd bij de watervallen.

We rijden in een klein uurtje naar de Erawan watervallen. Via klimmetjes, tot aan de 3e verdieping via een aangelegd pad, kan je naar deze watervallen. Bij verdieping 3 ga ik keihard op mijn gat. Meteen nat, alles voor een foto he. Als ik terug op de kant ben komen we Ivy en Mika tegen, gezellig en we besluiten om daar ook even te gaan zwemmen. De vissen die er zitten snoepen graag aan je voeten dus blijven bewegen is wel handig. Ik vind die vissen best een beetje eng. Daarna maken we nog wat foto's en klimmen we verder. Verder dan verdieping 5 komen we, helaas door de korte tijd die we hebben, niet. We zijn zelfs een beetje te laat terug voor het eten en stampen ons eten binnen 5 minuten naar binnen.

Wederom gaan we het busje in. Waar ons een busje met airco was beloofd, blijkt er alleen een waaiertje te zijn. Echt bloedheet. We zitten zo'n 50 minuten in het busje voor we aankomen bij The Hellfire pass. Hier lopen we eerst kort door het museum en dan naar de pass. Het is inmiddels bloedje heet, gevoelstemperatuur 48 graden, maar klagen mag echt niet. Tijdens de 2e wereldoorlog stonden hier mannen op blote voeten, met blote handen en niet meer dan een lendedoekje aan een doorgang in de rotsen te hakken. Een hele dag werken, voor een klein beetje eten, geen water en nauwelijks medische zorg. Het is indrukwekkend om hier te zijn. Ooit gaan we terug, dan wandelen we de hele tocht. We hebben maar 45 minuten en het is echt te warm voor een wandeling van 3 uur.

Alweer het busje in, dit keer 45 minuten. We komen aan bij het treinspoor waar we eerst een stukje overheen lopen. Onderwijl wat foto's makend. Helaas komen er 3 mensen aan, hier kunnen we niet omheen fotograferen, jammer. Als ze dichterbij zijn zien we dat het Mika en Bart zijn. Wat een toeval. Om precies 4 uur komt de trein en stappen we allemaal in. We hebben geluk, plekjes aan de rechterkant en dus uitzichtkant van de trein. We steken ons hoofd uit de raampjes en maken foto's en filmpjes. Dikke pret in de bloedhete trein.

Na vier haltes zijn we op ons eindpunt gekomen, uitstappen en het busje weer in. Het één na laatste ritje. Een ritje van zo'n 30 minuten naar de river kwai bridge. Ja daar waren we gisteren ook al, maar ons hotel ligt daar dan ook vlakbij. Niet erg. We dronken gisteren een hele lekkere smoothie en kunnen die dan vandaag mooi nog een keertje halen. We hoopten dat we niet te lang bleven want we verlangden echt naar het zwembad, vandaag is het namelijk nog warmer dan gisteren! Een beetje afkoelen was meer dan welkom.

De smoothie bleek heerlijk, net als het zwembad en de koude douche. Om zeven uur liepen we naar het restaurant waar Ivy, Mika en hun ouders aanschoven. Natuurlijk kozen we weer voor dumplings vooraf en bananenballen achteraf. Ik ging dit keer voor een hamburger en Jeff voor een Thaise rode curry. Hij had meer geluk dan ik. Het hamburgerbroodje leek wel van eergisterenavond. Het vlees en de frietjes waren daarentegen wel weer lekker. Ach zo hield ik meer plek over voor bananenballen. Mika en Ivy waren moe en gingen naar bed, wij kletsten nog een uurtje met Noey, de leuke serveerster van het restaurant. Wat een vrolijke babbelaar is dat.

Rond 22.00 uur gingen we naar onze kamer, de tassen inpakken zodat we morgenochtend nog even kunnen relaxen voordat we om 11.45 uur de bus naar Bangkok nemen.

Voor nu, slaap lekker. Wij gaan de indrukken van de dag verwerken.

X

P.s. zojuist bij het inpakken van de koffer vond ik Jeff zn creditcard. Had hij in het zakje van de zwemkleding gestopt.